முகப்பு		தொடக்கம்
தானப் பயன்

2829.	கூற்று நா அலறுவது அனைய கூர் இலை ஏற்ற நீர்த் துளும்பு வாள் இறைவ ஈங்கு இனிப் போற்றினை கேள்மதி பொரு இல் புண்ணியர்க்கு ஆற்றிய கொடைப் பயன் அறியக் கூறுவாம்

2830.	கடிப்பு வார் அங்குலி கொளீஇய கை துரந்து அடுத்து வார் மயிர்த் துதி அலற ஊதலின் பொடித்த பொன் தாமரை அனைய பொங்கு அழல் இடைக் கிடந்து எவ்வளவு இரும்பு காய்ந்ததுவே

2831.	காய்ந்த அவ் அளவினால் கௌவும் நீரது ஒத்து ஆய்ந்து அறி கொடையினது அளவில் புண்ணியம் தோய்ந்து உயிர் உடம்பு இவண் ஒழியத் தொக்க நாள் வீந்து போய் வயிற்று அகம் விதியின் எய்துமே

2832.	திங்கள் ஒன்பதும் வயிற்றில் சேர்ந்த பின் வங்க வான் துகில் பொதி மணி செய் பாவை போல் அங்கு அவர் இரட்டைகள் ஆகித் தோன்றலும் சிங்கினார் இரு முது குரவர் என்பவே

2833.	இற்று அவர் தேவராய்ப் பிறப்ப ஈண்டு உடல் பற்றிய விசும்பு இடைப் பரவும் மா முகில் தெற்று என வீந்து எனச் சிதைந்து போகுமால் மற்ற அம் மக்கள் தம் வண்ணம் செப்புவாம்

2834.	பிறந்த அக் குழவிகள் பிறர்கள் யாவரும் புறந்தரல் இன்றியே வளர்ந்து செல்லும் நாள் அறைந்தனர் ஒன்று இலா ஐம்பது ஆயிடை நிறைந்தனர் கலை குணம் உறுப்பு நீரவே

2835.	சோலை மீன் அரும்பித் திங்கள் சுடரொடு பூத்ததே போல் மாலையும் கலனும் ஈன்று வடகமும் துகிலும் நான்று காலையும் இரவும் இல்லாக் கற்பக மரத்தின் நீழல் பாலை யாழ் மழலை வேறாய்ப் பல் மணிக் கொம்பின் நின்றாள்

2836.	இலங்கு பொன் குவடு சாந்தம் எழுதியது அனைய தோள் மேல் நலம் கிளர் குழைகள் நான்று சாந்தின் வாய் நக்கி மின்னக் கலம் கலந்து அகன்ற மார்பில் கற்பக மாலை தாழக் விலங்கு அரசு அனைய காளை வேனில் வேந்து என்னச் சேர்ந்தான்

2837.	குண்டலம் குலவி மின்னப் பொன்னரி மாலை தாழத் தெண் கடல் அமிர்தின் செய்த பாவையின் பாவை நிற்ப விண்டு அலர் மாலை மார்பன் விதியினால் சென்று மாதோ கண்டனன் கலந்த உள்ளம் காதலின் ஒருவர் ஆனார்

2838.	கொதி நுனைக் காமன் அம்பு கொப்புளித்து உமிழ்ந்து காமம் மதுநிறை பெய்து விம்மும் மணிக் குடம் இரண்டு போல நுதி முகம் முத்தம் சூடி நோக்குநர் ஆவி வாட்ட விதி முலை வெய்ய ஆகித் தாரொடு மிடைந்த அன்றே

2839.	இமைத்த நும் கண்கள் என்னை இகழ்ந்தனிர் என்று சீற அமைத்து நின் அழகு கோலம் ஆர உண்டு அறுக்கல் ஆற்றாது இமைத்தன வஞ்சி என்ன இளையவள் சிலம்பில் குஞ்சி நமைத்த பூந் தாமம் தோய நகைமுக விருந்து பெற்றான்

2840.	இன் நகில் ஆவி விம்மும் எழு நிலை மாடம் சேர்ந்தும் பொன் மலர்க் காவு புக்கும் புரிமணி வீணை ஓர்த்தும் நல் மலர் நான வாவி நீர் அணி நயந்தும் செல்வத் தொல் நலம் பருகிக் காமத் தொங்கலால் பிணிக்கப் பட்டார்

2841.	பூ முற்றும் தடம் கண்ணாளும் பொன் நெடுங் குன்று அனானும் காமுற்று நினைந்த எல்லாம் கற்பக மரங்கள் ஏந்தத் தாம் உற்றுக் கழிப்பர் தானம் இடையது செய்த நீரார் ஏமுற்றுக் கரும பூமி இருநிதிக் கிழமை வேந்தே

2842.	அடங்கலர்க்கு ஈந்த தானப் பயத்தினால் அலறும் முந்நீர்த் தடம் கடல் நடுவுள் தீவு பல உள அவற்றுள் தோன்றி உடம்பொடு முகங்கள் ஒவ்வார் ஊழ் கனி மாந்தி வாழ்வர் மடங்கல் அம் சீற்றத் துப்பின் மான வேல் மன்னர் ஏறே