கைகேயி ‘வரத்தைத் தவிருமாறு கூறுதல் அறமோ?’ எனல் | 1528. | இரந்தான் சொல்லும் இன் உரை கொள்ளான்.
முனிவு எஞ்சாள்,
மரம்தான் என்னும் நெஞ்சினள், நாணாள்,
வசை பாராள்,
‘சரம் தாழ் வில்லாய்! தந்த வரத்தைத்
“தவிர்க்” என்றல்,
உரம்தான் அல்லால், நல் அறம் ஆமோ?
உரை’ என்றாள். |
இரந்தான் சொல்லும் இன் உரை கொள்ளாள் - தயரதன் தன்
பால் குறையிரந்துசொல்லும் இனிய சொற்களைக் கேளாதவளும்; முனிவு
எஞ்சாள் - கோபம் தணியாதவளும்; மரம்தான் என்னும் நெஞ்சினள் -
மரம் என்று சொல்லத்தக்க வன்மையான மனத்தைக் கொண்டவளும்;
நாணாள் - வெட்கம் இல்லாதவளும்; வசை பாராள் - பழியைப் பற்றிக்
கவலைப்படாதவளுமானகைகேயி; ‘சரம் தாழ் வில்லாய் - (தயரதனைத்
பார்த்து) ‘அம்புகள் தங்கும் வலியவில்லையுடையே அரசே!; தந்த
வரத்தைத் ‘தவிர்க’ என்றல் - முன்பு கொடுத்த வரத்தை விட்டுவிடு
என்று வேண்டுவது; உரம்தான் அல்லால் - மன வலிமையேயன்றி; நல்
அறம் ஆமோ உரை -நல்ல தருமம் ஆகுமோ சொல்லாய்;’ என்றாள்-. கைகேயியின் வலிய நெஞ்சுக்கு மரத்தை உவமையாகச் சொன்னார் -
திருத்தற்கு அரிதாதலின்.இரும்பாயின் நெருப்புக்கு இளகும்; மரமோ
சாம்பலாகுமோ தவிரநெகிழாது. கைகேயி நெகிழாமல் நின்றமை
உணர்த்தப்பட்டது கொள்ளாள், நெஞ்சினள், நாணாள், பாராள் -
வினையாலணையும் பெயர்கள். 38 |