| 1673. | ‘மறந்தான் நினைவும் உயிரும்,
மன்னன்’ என்ன மறுகா,
‘இறந்தான் கொல்லோ அரசன்?’
என்னா, இடர் உற்று அழிவாள்,
‘துறந்தான் மகன் முன் எனையும்;
துறந்தாய் நீயும்; துணைவா!
அறம்தான் இதுவோ? ஐயா!
அரசர்க்கு அரசே!’ என்றாள். |
மன்னன்நினைவும் உயிரும் மறந்தான்' என்ன மறுகா - அரசன்
ஞாபகமும் உயிரும்மறக்கப்பெற்றான் என்ற கருதி மனம் கலங்கி;
‘அரசன் இறந்தான் கொல்லோ’ என்னா இடர் உற்று
அழிவாள் - அரசன் இறந்தான் போலும் என்று துன்பமுற்று வருந்தும்
கோசலை;’ மகன் முன்எனையும் துறந்தான்’ -மகனாகிய இராமனும்
முன்னால் என்னைக் கைவிட்டான்; ‘நீயும்துறந்தாய்’- கணவனாகிய
நீயும் என்னைக் கைவிட்டாய்; துணைவா! -என்துணைவனே!; ஐயா! -
ஐயனே!; அரசர்க்கு அரசே! -இராச இராசனே!; அறம்தான்
இதுவோ' - அறம் என்பது இதுதானோ; என்றாள்-. தாயை மகன் துறப்பதும், மனைவியைக் கணவன் துறப்பதும்தான்
தருமமா? என்று வினாவிப்புலம்பினாள் - ‘கொல’ ஐயம், ‘ஓ’ வினாப்
பொருளில் வந்தது. ‘எனையும்’ என்பதிலுள்ள உம்மை‘மகன்’ என்பதனோடு
கூட்டிப் பொருள் கொள்ளப்பட்டது. 68 |