இராமன் தயரதனை நினைத்துப் புலம்புதல் கொச்சகக் கலி | 2434. | ‘நந்தா விளக்கு அனைய
நாயகனே! நானிலத்தோர்
தந்தாய்! தனி அறத்தின்
தாயே! தயா நிலையே!
எந்தாய்! இகல் வேந்தர்
ஏறே! இறந்தனையே!
அந்தோ! இனி, வாய்மைக்கு
ஆள் உளரே மற்று?’ என்றான். |
‘நந்தா விளக்கு அனைய நாயகனே!’ - அணையாத விளக்கைப்
போல (இரவும் பகலும்புகழோடு விளங்கிய) தலைவனே!; நானிலத்தோர்-
இம் மண்ணுலகில் உள்ளார்க்கு; தந்தாய்! - தந்தையொப்பவனே!; தனி
அறத்தின் - ஒப்பற்ற அறம் என்னும்குழந்தைக்கு; தாயே! - (பெற்று
வளர்த்த) தாயே!; தயா நிலையே! - பேரருளுக்குஇருப்பிடம் ஆனவனே!;
எந்தாய் - என் தந்தையே!; இகல் வேந்தர் ஏறே! -பகையரசர்களாகிய
யானைகளுக்குச் சிங்கம் போன்றவனே!; இறந்தனையே - இறந்து போய்
விட்டாயே; இனி வாய்மைக்கு மற்று யார் உளர்? - இனிமேல்
சத்தியத்தைக் காப்பதற்குவேறு யார் இருக்கின்றார்கள்; அந்தோ’ - ஐயோ;’
என்றான்-. நந்தா விளக்கு - தூண்டா விளக்கு. பிறர் தூண்ட வேண்டாது எரியும்
விளக்குப் போல, தன்னால் தானே புகழுடையனாய் விளங்கியவன் தயரதன்.
நால் நிலம் - முல்லை, குறிஞ்சி, மருதம், நெய்தல் - உலகம் இப்பகுதிக்குள்
அடங்குதலின் நானிலம் எனவே உலகம் என்றாம். ஏகாரங்கள் இரக்கப்
பொருளில் வந்துள்ளன. 60 |