செய்வே னென்றுஆக்கிநேயாஸ்திரத்தை எடுத்துத்தொடுத்து விடுக்கத்
தொடங்கினமாத்திரத்தில், மிக வெப்பங்கொண்டவனாய்வருணன் அஞ்சி
நடுங்கி ஓடிவந்து அவரைச் சரணமடைந்து அணைகட்டுதற்குஉடன்பட்டா
னென்பது, ஸ்ரீ ராமாயண கதை.                             (254)

     (இ-ள்.)(அந்த அஸ்திரத்தினால்),தசைஉம் - சதைகளும்,
வெம்பிணம்உம் - பயங்கரமானபிணங்களும், துன்ற - (எங்கும்) நிறைய,
குருதி நீத்தம் - இரத்தவெள்ளம், எல்லாம் திசைதொறுஉம் -
திக்குக்களெல்லாவற்றிலும், தனி தனி பெருகி - தனியே தனியே வழிந்தோடி,
திரை கடல் சென்று மண்ட - அலைகளையுடையகடல்களிலே போய்ச்சேர,
(அதன் பின்பு), அசைவு இலா அவுணர்-(அழிந்தவர்போக) அழிதலில்லாத
அசுரர்கள், மீண்டுஉம்-மறுபடியும், அந்தரத்து ஒளித்து நின்று -
(மாயையினால்)ஆகாயத்திலே மறைந்து நின்று, விசையம் வில் விசயன்
தன்மேல்-வெற்றியைத் தருகின்ற வில்லையுடையஅருச்சுனன்மேலே,
வெகுண்டு - கோபித்து, வெம் படைகள் விட்டார்-கொடிய ஆயுதங்களை
எறிந்தார்கள்;(எ-று.)                                   (255)       

                   இதுவும், மேற்கவியும்-குளகம்.

     (இ-ள்.)விட்ட வெம் படைகள் எல்லாம் - வீசிய கொடிய ஆயுதங்கள்
யாவும், விண்ணிடை-ஆகாயத்தில்தானே [தன்மேல்விழுதற்கு முந்தியே],
சுண்ணம் ஆக - பொடியாய்ப் போம்படி, கட்டு அழகு உடைய வீரன்-
மிகுந்த அழகையுடைய அருச்சுனன், மகேந்திரன் கணையால்-சிறந்த
இந்திரனைத்தெய்வமாகவுடைய மகேந்திராஸ்திரத்தால், வீக்க-அழிக்க,-
வஞ்சர் -வஞ்சனையுள்ளஅசுரர்கள், எள் துணைபொழுதில்-
எள்ளளவுகாலத்தில் [கணப்பொழுதினுள்ளே],எழிலியின் படை மேல் வீச-
(வருணணைத்தெய்வமாகவுடைய) மேகாஸ்திரத்தைப் பிரயோகிக்க, வட்டம்
வார் சிலையினான்உம்- வட்டவடிவமாக வளைந்தநீண்ட வில்லையுடைய
அருச்சுனனும், மண்டு அழல் படையால் - பற்றியெரிகின்ற அக்கினியைத்
தெய்வமாகவுடைய ஆக்நேயாஸ்திரத்தால், மாற்ற - (அதனை)விலக்க,-(எ-
று.)-'ஏவ'என மேலிற்கவியில்தொடரும்.

     என் - மிக்கசிறுமைக்கு எடுத்துக் காட்டுவதொரு அளவை.