திருச்சிற்றம்பலம்
 

எனவும்   பாடம் ஓதுப. ‘‘தொண்டனேன்’’  என்பதன்பின், ‘‘ஆகலின்’’
என்னும்    சொல்லெச்சம்    வருவித்து,    அதனை,   ‘‘பொறுப்பர்’
என்பதனோடு  முடிக்க.  ‘புலியூராகிய  தில்லை’ என்க. சேமம்- காவல்.
வட்டம்-எல்லை.   கொண்டு-நினதாகக்   கொண்டு.  ஆண்ட-அதனை
ஆளுதல்   செய்த.   ‘பூவடி,  மலரடி’  எனத்  தனித்தனி   இயைக்க.
பூ-பொலிவு.   புராணம்-பழைமை.  பூதங்கள்  என்பது   சிவகணங்கள்
என்னும் பொருட்டாய் உயர் திணையாய் நின்றது.

வையகமின் புறநின்ற மருமலிபொற் பதம்போற்றி
கையமரு நிலைபோற்றி கருணைமுக மலர்போற்றி
மெய்யிலகு மொளிபோற்றி விரவியெனை யெடுத்தாண்ட
செய்யதிரு வடிபோற்றி திருச்சிற்றம் பலம்போற்றி.               4  

மன்றின்மணி விளக்கெனலா மருவுமுக நகைபோற்றி
யொன்றியமங் கலநாணி னொளிபோற்றி யுலகும்பர்
சென்றுதொழ வருள் சுரக்குஞ் சிவகாம சுந்தரித
னின்றதிரு நிலைபோற்றி நிலவுதிரு வடிபோற்றி.                 5  

தன்னோங்கு மலரடியுந் தளிரோங்கு சாகைகளு
மின்னோங்கு முகக்கொம்பும் விரவியகண் மலர்களுமாய்
மன்னோங்க நடமாடு மன்றோங்கு மதிற்குடபாற்
பொன்னோங்கன் முன்னோங்கும் பொற்பமர்கற்
                            பகம்போற்றி.                 6  

தேராட்டிக் கயங்காட்டுந் திரண்மாக்கட் டயமூட்டிப்
போராட்டிப் புறங்காட்டிப் போங்காட்டிற் புலால்கமழு
நீராட்டிச் சூர்மாட்டி நிகழ்நாட்டிற் புகழ்நாட்டும்
பேராட்டி சீராட்டும் பிள்ளையார் கழல்போற்றி.                 7
                                        -கோயிற் புராணம்.