தொடக்கம்
2.7 திருவாஞ்சியம் - இந்தளம்
	1536. வன்னி கொன்றை மதமத்தம் எருக்கொடு கூவிளம் பொன் இயன்ற சடையில் பொலிவித்த புராணனார், தென்ன என்று வரிவண்டு இசைசெய் திரு வாஞ்சியம், என்னை ஆள் உடையான், இடம் ஆக உகந்ததே. 1	உரை
	1537. காலகாலர், கரிகான் இடை மாநடம் ஆடுவர், மேலர், வேலைவிடம் உண்டு இருள்கின்ற மிடற்றினர், மாலை கோல மதி மாடம் மன்னும் திரு வாஞ்சியம் ஞாலம் வந்து பணியப் பொலி கோயில் நயந்ததே. 2	உரை
	1538. மேவில் ஒன்றர், விரிவுஉற்ற இரண்டினர், மூன்றும் ஆய் நாவில் நாலர், உடல் அஞ்சினர், ஆறர், ஏழ் ஓசையர், தேவில் எட்டர் திரு வாஞ்சியம் மேவிய செல்வனார்; பாவம் தீர்ப்பர், பழி போக்குவர், தம் அடியார்கட்கே. 3	உரை
	1539. சூலம் ஏந்தி வளர் கையினர்; மெய் சுவண்டுஆகவே சால நல்ல பொடி பூசுவர்; பேசுவர், மாமறை; சீலம் மேவு புகழால் பெருகும் திரு வாஞ்சியம், ஆலம் உண்ட அடிகள் இடம் ஆக அமர்ந்ததே. 4	உரை
	1540. கை இலங்கு மறி ஏந்துவர், காந்தள் அம்மெல்விரல் தையல் பாகம் உடையார், அடையார் புரம் செற்றவர், செய்யமேனிக் கரிய மிடற்றார் திரு வாஞ்சியத்து ஐயர்; பாதம் அடைவார்க்கு அடையா, அருநோய்களே 5	உரை
	1541. அரவம் பூண்பர்; அணியும் சிலம்பு ஆர்க்க அகம்தொறும் இரவில் நல்ல பலி பேணுவர் நாண் இலர்; நாமமே பரவுவார் வினை தீர்க்க நின்றார் திரு வாஞ்சியம் மருவி ஏத்த மடமாதொடு நின்ற எம் மைந்தரே. 6	உரை
	1542. விண்ணில் ஆன பிறை சூடுவர், தாழ்ந்து விளங்கவே; கண்ணினால் அநங்கன் உடலம் பொடி ஆக்கினார்; பண்ணில் ஆன இசைபாடல் மல்கும் திரு வாஞ்சியத்து அண்ணலார் தம் அடி போற்ற வல்லார்க்கு இல்லை,                                                    அல்லலே. 7	உரை
	1543. மாடம் நீடு கொடி மன்னிய தென் இலங்கைக்கு மன் வாடி ஊட வரையால் அடர்த்து அன்று அருள்செய்தவர், வேடவேடர், திரு வாஞ்சியம் மேவிய வேந்தரைப் பாட நீடு மனத்தார் வினை பற்றுஅறுப்பார்களே 8	உரை
	1544. செடி கொள் நோயின் அடையார்; திறம்பார், செறு தீவினை; கடிய கூற்றமும் கண்டு அகலும்; புகல்தான் வரும் நெடிய மாலொடு அயன் ஏத்த நின்றார், திரு வாஞ்சியத்து அடிகள், பாதம் அடைந்தார் அடியார், அடியார்கட்கே. 9	உரை
	1545. பிண்டம் உண்டு திரிவார், பிரியும் துவர் ஆடையார், மிண்டர் மிண்டு(ம்) மொழி மெய் அல; பொய் இலை,                                                    எம் இறை; வண்டு கெண்டி மருவும் பொழில் சூழ் திரு வாஞ்சியத்து அண்டவாணன் அடி கைதொழுவார்க்கு இல்லை,                                                    அல்லலே. 10	உரை
	1546. தென்றல் துன்று பொழில் சென்று அணையும் திரு                                                    வாஞ்சியத்து என்றும் நின்ற இறையானை உணர்ந்து அடி ஏத்தலால், நன்று காழி மறை ஞானசம்பந்தன செந்தமிழ் ஒன்றும் உள்ளம் உடையார் அடைவார், உயர்வானமே. 11	உரை