தொடக்கம்
2.11 சீகாழி - இந்தளம்
	1580. நல்லானை, நால்மறையோடு இயல் ஆறுஅங்கம் வல்லானை, வல்லவர்பால் மலிந்து ஓங்கிய சொல்லானை, தொல் மதில் காழியே கோயில் ஆம் இல்லானை, ஏத்த நின்றார்க்கு உளது, இன்பமே. 1	உரை
	1581. நம் மானம் மாற்றி நமக்கு அருள் ஆய் நின்ற பெம்மானை, பேய் உடன் ஆடல் புரிந்தானை, அம்மானை, அந்தணர் சேரும் அணி காழி எம்மானை, ஏத்த வல்லார்க்கு இடை இல்லையே. 2	உரை
	1582. அருந்தானை, அன்பு செய்து ஏத்தகில்லார்பால்; பொருந்தானை, பொய் அடிமைத் தொழில் செய்வாருள விருந்தானை; வேதியர் ஓதி மிடை காழி இருந்தானை; ஏத்துமின், நும் வினை ஏகவே! 3	உரை
	1583. புற்றானை, புற்று அரவம் அரையின்மிசைக் சுற்றானை, தொண்டு செய்வார் அவர்தம்மொடும் அற்றானை, அந்தணர் காழி அமர் கோயில் பற்றானை, பற்றி நின்றார்க்கு இல்லை, பாவமே. 4	உரை
	1584. நெதியானை, நெஞ்சுஇடம் கொள்ள நினைவார்தம் விதியானை, விண்ணவர்தாம் வியந்து ஏத்திய கதியானை, கார் உலவும் பொழில் காழி ஆம் பதியானை, பாடுமின், நும் வினை பாறவே! 5	உரை
	1585. செப்பு ஆன மென்முலையாளைத் திகழ் மேனி வைப்பானை, வார் கழல் ஏத்தி நினைவார்தம் ஒப்பானை, ஓதம் உலாவு கடல் காழி மெய்ப்பானை, மேவிய மாந்தர் வியந்தாரே. 6	உரை
	1586. துன்பானை, துன்பம் அழித்து அருள் ஆக்கிய இன்பானை, ஏழ் இசையின் நிலை பேணுவார் அன்பானை, அணி பொழில் காழிநகர் மேய நம்பானை, நண்ண வல்லார் வினை நாசமே. 7	உரை
	1587. குன்றானை, குன்று எடுத்தான் புயம்நால் ஐந்தும் வென்றானை, மென்மலரானொடு மால் தேட நின்றானை, நேரிழையாளொடும் காழியுள நன்றானை, நம்பெருமானை, நணுகுமே! 8	உரை
	1588. சாவாயும் வாதுசெய் சாவகர் சாக்கியர் மேவாத சொல் அவை கேட்டு வெகுளேன்மின்! பூ ஆயகொன்றையினானைப் புனல் காழிக் கோ ஆய கொள்கையினான் அடி கூறுமே! 9	உரை
	1589. கழி ஆர் சீர் ஓதம் மல்கும் கடல் காழியு ஒழியாது கோயில்கொண்டானை, உகந்து உள்கித் தழி ஆர் சொல் ஞானசம்பந்தன் தமிழ் ஆர மொழிவார்கள், மூஉலகும் பெறுவார்களே. 11	உரை