தொடக்கம்
11. திருப்புனவாயில் - காந்தாரபஞ்சமம்
	2910. மின் இயல் செஞ்சடை வெண்பிறையன், விரி நூலினன், பன்னிய நால்மறை பாடி ஆடி, பல ஊர்கள் போய், அன்னம் அன்ன(ந்) நடையாளொடும்(ம்) அமரும்(ம்) இடம் புன்னை நல் மா மலர் பொன் உதிர்க்கும் புனவாயிலே.     1	உரை
	2911. விண்டவர்தம் புரம் மூன்று எரித்து, விடை ஏறிப் போய், வண்டு அமரும் குழல் மங்கையொடும் மகிழ்ந்தான் இடம் கண்டலும் ஞாழலும் நின்று, பெருங்கடல் கானல்வாய்ப் புண்டரீகம் மலர்ப் பொய்கை சூழ்ந்த புனவாயிலே.     2	உரை
	2912. விடை உடை வெல் கொடி ஏந்தினானும், விறல் பாரிடம் புடை பட ஆடிய வேடத்தானும், புனவாயிலில் தொடை நவில் கொன்றை அம் தாரினானும், சுடர் வெண்மழுப் படை வலன் ஏந்திய, பால் நெய் ஆடும், பரமன்                                                          அன்றே!     3	உரை
	2913. சங்க வெண்தோடு அணி காதினானும், சடை தாழவே அங்கை இலங்கு அழல் ஏந்தினானும்(ம்), அழகு ஆகவே பொங்கு அரவம்(ம்) அணி மார்பினானும் புனவாயிலில், பைங்கண் வெள் ஏற்று அண்ணல் ஆகி நின்ற                                                     பரமேட்டியே.     4	உரை
	2914. கலி படு தண் கடல் நஞ்சம் உண்ட கறைக்கண்டனும், புலி அதள் பாம்பு அரைச் சுற்றினானும் புனவாயிலில், ஒலிதரு தண்புனலோடு, எருக்கும், மதமத்தமும், மெலிதரு வெண்பிறை, சூடி நின்ற விடை ஊர்தியே.     5	உரை
	2915. வார் உறு மென்முலை மங்கை பாட நடம் ஆடிப் போய், கார் உறு கொன்றை வெண்திங்களானும், கனல் வாயது ஓர் போர் உறு வெண்மழு ஏந்தினானும் புனவாயிலில், சீர் உறு செல்வம் மல்க(வ்) இருந்த சிவலோகனே.     6	உரை
	2916. பெருங்கடல் நஞ்சு அமுது உண்டு, உகந்து பெருங்காட்டு                                                                இடைத் திருந்து இளமென் முலைத் தேவி பாட(ந்) நடம் ஆடிப் போய், பொருந்தலர்தம் புரம் மூன்றும் எய்து, புனவாயிலில் இருந்தவன் தன் கழல் ஏத்துவார்கட்கு இடர் இல்லையே.    7	உரை
	2917. மனம் மிகு வேலன் அவ் வாள் அரக்கன் வலி ஒல்கிட, வனம் மிகு மால்வரையால் அடர்த்தான் இடம் மன்னிய இனம் மிகு தொல்புகழ் பாடல் ஆடல் எழில் மல்கிய, புனம் மிகு கொன்றை அம் தென்றல் ஆர்ந்த,                                                     புனவாயிலே.     8	உரை
	2918. திரு வளர் தாமரை மேவினானும், திகழ் பாற்கடல் கரு நிற வண்ணனும், காண்பு அரிய கடவுள்(ள்) இடம்- நரல் சுரிசங்கொடும் இப்பி உந்தி(ந்), நலம் மல்கிய பொருகடல் வெண்திரை வந்து எறியும் புனவாயிலே.போதி எனப் பெயர் ஆயினாரும், பொறி இல் சமண்- சாதி, உரைப்பன கொண்டு, அயர்ந்து, தளர்வு எய்தன்மின்! போது அவிழ் தண்பொழில் மல்கும் அம் தண் புனவாயிலில் வேதனை நாள்தொறும் ஏத்துவார்மேல் வினை வீடுமே.     9	உரை
	2919. இதன் மூலம் பாடல் கொடுக்கப்படவில்லை.	உரை
	2920. பொன்தொடியாள் உமை பங்கன் மேவும் புனவாயிலை, கற்றவர்தாம் தொழுது ஏத்த நின்ற கடல் காழியான்- நல்-தமிழ் ஞானசம்பந்தன்-சொன்ன தமிழ், நன்மையால் அற்றம் இல் பாடல்பத்து, ஏத்த வல்லார் அருள்                                                        சேர்வரே.     11	உரை