தொடக்கம்
29. மேலைத் திருக்காட்டுப்பள்ளி - கொல்லி
	3107. வாரு மன்னும் முலை மங்கை ஓர் பங்கினன்; ஊரு மன்னும் பலி உண்பதும் வெண்தலை காரு மன்னும் பொழில் சூழ்ந்த காட்டுப்பள் நீரு மன்னும் சடை நிமலர் தம் நீர்மையே!      1	உரை
	3108. நிருத்தனார், நீள் சடை மதியொடு பாம்பு அணி கருத்தனார் கடிபொழில் சூழ்ந்த காட்டுப்பள்ள அருத்தனார்; அழகு அமர் மங்கை ஓர்பாகமாப் பொருத்தனார், கழல் இணை போற்றுதல் பொருளதே.      2	உரை
	3109. பண்ணின் ஆர் அருமறை பாடினார், நெற்றி ஓர் கண்ணினார் கடிபொழில் சூழ்ந்த காட்டுப்பள்ள விண்ணின் ஆர் விரிபுனல் மேவினார், சடைமுடி அண்ணலார், எம்மை ஆள் உடைய எம் அடிகளே     3	உரை
	3110. பணம் கொள் நாகம் அரைக்கு ஆர்ப்பது; பல் பலி உணங்கல் ஓடு உண்கலன்; உறைவது காட்டு இடை கணங்கள் கூடித் தொழுது ஏத்து காட்டுப்பள் நிணம் கொள் சூலப்படை நிமலர் தம் நீர்மையே!     4	உரை
	3111. வரை உலாம் சந்தொடு வந்து இழி காவிரிக் கரை உலாம் இடு மணல் சூழ்ந்த காட்டுப்பள்ள திரை உலாம் கங்கையும் திங்களும் சூடி, அங்கு அரை உலாம் கோவணத்து அடிகள் வேடங்களே     5	உரை
	3112. வேதனார், வெண்மழு ஏந்தினார், அங்கம் முன் ஓதினார், உமை ஒரு கூறனார், ஒண்குழைக் காதினார் கடி பொழில் சூழ்ந்த காட்டுப்பள் நாதனார்; திருவடி நாளும் நின்று ஏத்துமே!      6	உரை
	3113. மையின் ஆர் மிடறனார், மான் மழு ஏந்திய கையினார் கடிபொழில் சூழ்ந்த காட்டுப்பள்ள தையல் ஓர்பாகமாத் தண்மதி சூடிய ஐயனார்; அடி தொழ, அல்லல் ஒன்று இல்லையே.      7	உரை
	3114. சிலைதனால் முப்புரம் செற்றவன், சீரின் ஆர் மலைதனால் வல் அரக்கன் வலி வாட்டினான், கலைதனால் புறவு அணி மல்கு காட்டுப்பள் தலைதனால் வணங்கிட, தவம் அது ஆகுமே.      8	உரை
	3115. செங்கண் மால், திகழ்தரு மலர் உறை திசைமுகன், தம் கையால்-தொழுது எழ, தழல் உரு ஆயினான்- கங்கை ஆர் சடையினான்-கருது காட்டுப்பள் அம் கையால் தொழுமவர்க்கு, அல்லல் ஒன்று இல்லையே. 9	உரை
	3116. போதியார், பிண்டியார், என்ற அப்பொய்யர்கள் வாதினால் உரை அவை மெய் அல; வைகலும், காரின் ஆர் கடி பொழில் சூழ்ந்த காட்டுப்பள் ஏரினால்-தொழுது எழ, இன்பம் வந்து எய்துமே.     10	உரை
	3117. பொரு புனல் புடை அணி புறவ நன் நகர் மனன்- அருமறை அவை வல அணி கொள் சம்பந்தன்-சொல், கருமணி மிடற்றினன் கருது காட்டுப்பள் பரவிய தமிழ் சொல, பறையும், மெய்ப் பாவமே.     11	உரை