தொடக்கம்
43. சீகாழி - கௌசிகம்
	3255. சந்தம் ஆர் முலையாள் தன கூறனார் வெந்த வெண்பொடி ஆடிய மெய்யனார் ந்தம் ஆர் பொழில் சூழ்தரு காழியு எந்தையார், அடி என் மனத்து உள்ளவே.      1	உரை
	3256. மான் இடம்(ம்) உடையார், வளர் செஞ்சடைத் தேன் இடம் கொளும் கொன்றை அம் தாரினார் கான் இடம் கொளும் தண்வயல் காழியார் ஊன் இடம் கொண்டு என் உச்சியில் நிற்பரே.      2	உரை
	3257. மை கொள் கண்டத்தர், வான்மதிச் சென்னியர் பை கொள் வாள் அரவு ஆட்டும் படிறனார் கை கொள் மான்மறியார், கடல் காழியு ஐயன், அந்தணர் போற்ற இருக்குமே.      3	உரை
	3258. புற்றின் நாகமும் பூளையும் வன்னியும் கற்றை வார்சடை வைத்தவர், காழியுள பொற்றொடியோடு இருந்தவர், பொன்கழல், உற்றபோது, உடன் ஏத்தி உணருமே!      4	உரை
	3259. நலியும் குற்றமும், நம் உடல் நோய்வினை, மெலியும் ஆறு அது வேண்டுதிரேல், வெய்ய கலி கடிந்த கையார், கடல் காழியு அலை கொள் செஞ்சடையார், அடி போற்றுமே!      5	உரை
	3260. பெண் ஒர் கூறினர்; பேய் உடன் ஆடுவர் பண்ணும் ஏத்து இசை பாடிய வேடத்தர்; கண்ணும் மூன்று உடையார் கடல் காழியு அண்ணல் ஆய அடிகள் சரிதையே!      6	உரை
	3261. பற்றும் மானும் மழுவும் அழகு உற, முற்றும் ஊர் திரிந்து, பலி முன்னுவர் கற்ற மா நல் மறையவர் காழியு பெற்றம் ஏறு அது உகந்தார் பெருமையே!      7	உரை
	3262. எடுத்த வல் அரக்கன் முடிதோள் இற அடர்த்து, உகந்து அருள் செய்தவர் காழியுள கொடித் தயங்கு நன் கோயிலுள், இன்புஉற, இடத்து மாதொடு தாமும் இருப்பரே.      8	உரை
	3263. காலன் தன் உயிர் வீட்டு, கழல் அடி, மாலும் நான் முகன்தானும், வனப்பு உற ஓலம் இட்டு, முன் தேடி, உணர்கிலாச் சீலம் கொண்டவன் ஊர் திகழ் காழியே.      9	உரை
	3264. உருவம் நீத்தவர் தாமும், உறு துவர் தரு வல் ஆடையினாரும், தகவு இலர்; கருமம் வேண்டுதிரேல், கடல் காழியு ஒருவன் சேவடியே அடைந்து, உய்ம்மினே!      10	உரை
	3265. கானல் வந்து உலவும் கடல் காழியு ஈனம் இ(ல்)லி இணை அடி ஏத்திடும் ஞானசம்பந்தன் சொல்லிய நல்-தமிழ், மானம் ஆக்கும், மகிழ்ந்து உரைசெய்யவே.      11	உரை