தொடக்கம்
52. திருஆலவாய் - திருவிராகம் - கௌசிகம்
	3350. வீடு அலால் அவாய் இலாஅய், விழுமியார்கள் நின்கழல் பாடல் ஆலவாய் இலாய்! பரவ நின்ற பண்பனே! காடு அலால் அவாய் இலாய்! கபாலி! நீள்கடி(ம்) மதில் கூடல் ஆலவாயிலாய்! குலாயது என்ன கொள்கையே?      1	உரை
	3351. பட்டு இசைந்த அல்குலாள் பாவையாள் ஒர்பாகமா ஒட்டு இசைந்தது அன்றியும், உச்சியாள் ஒருத்தியா, கொட்டு இசைந்த ஆடலாய்! கூடல் ஆலவாயிலாய்! எட்டு இசைந்த மூர்த்தியாய்! இருந்த ஆறு இது என்னையே? 2	உரை
	3352. குற்றம் நீ! குணங்கள் நீ! கூடல் ஆலவாயிலாய்! சுற்றம் நீ! பிரானும் நீ! தொடர்ந்து இலங்கு சோதி நீ! கற்ற நூல் கருத்தும் நீ! அருத்தம், இன்பம், என்று இவை முற்றும் நீ! புகந்து முன் உரைப்பது என், முக(ம்)மனே?      3	உரை
	3353. முதிரும் நீர்ச் சடைமுடி முதல்வ! நீ முழங்கு அழல் அதிர வீசி ஆடுவாய்! அழகன் நீ! புயங்கன் நீ! மதுரன் நீ! மணாளன் நீ! மதுரை ஆலவாயிலாய்! சதுரன் நீ! சதுர்முகன் கபாலம் ஏந்து சம்புவே!      4	உரை
	3354. கோலம் ஆய நீள்மதிள் கூடல் ஆலவாயிலாய்! பாலன் ஆய தொண்டு செய்து, பண்டும் இன்றும் உன்னையே, நீலம் ஆய கண்டனே! நின்னை அன்றி, நித்தலும், சீலம் ஆய சிந்தையில் தேர்வது இல்லை, தேவரே.      5	உரை
	3355. பொன் தயங்கு-இலங்கு ஒளி(ந்) நலம் குளிர்ந்த புன்சடை பின் தயங்க ஆடுவாய்! பிஞ்ஞகா! பிறப்பு இலீ! கொன்றை அம் முடியினாய்! கூடல் ஆலவாயிலாய்! நின்று இயங்கி ஆடலே நினைப்பதே நியமமே.      6	உரை
	3356. ஆதி அந்தம் ஆயினாய்! ஆலவாயில் அண்ணலே! சோதி அந்தம் ஆயினாய்! சோதியுள் ஒர் சோதியாய்! கீதம் வந்த வாய்மையால் கிளர் தருக்கினார்க்கு அல்லால், ஓதி வந்த வாய்மையால் உணர்ந்து உரைக்கல் ஆகுமே?   7	உரை
	3357. கறை இலங்கு கண்டனே! கருத்து இலாக் கருங்கடல்- துறை இலங்கை மன்னனைத் தோள் அடர ஊன்றினாய்! மறை இலங்கு பாடலாய்! மதுரை ஆலவாயிலாய்! நிறை இலங்கு நெஞ்சினால் நினைப்பதே நியமமே.      8	உரை
	3358. தா வண(வ்) விடையினாய்! தலைமை ஆக, நாள்தொறும் கோவண(வ்) உடையினாய்! கூடல் ஆலவாயிலாய்! தீ வணம் மலர்மிசைத் திசைமுகனும், மாலும், நின் தூ வணம்(ம்) அளக்கிலார், துளக்கம் எய்துவார்களே     9	உரை
	3359. தேற்றம் இல் வினைத்தொழில்-தேரரும் சமணரும் போற்று இசைத்து, நின் கழல் புகழ்ந்து புண்ணியம் கொளா கூற்று உதைத்த தாளினாய்! கூடல் ஆலவாயிலாய்! நால்-திசைக்கும் மூர்த்தி ஆகி நின்றது என்ன நன்மையே? 10	உரை
	3360. போய நீர் வளம் கொளும் பொரு புனல் புகலியான்- பாய கேள்வி ஞானசம்பந்தன்-நல்ல பண்பினால், ஆய சொல்லின் மாலைகொண்டு, ஆலவாயில் அண்ணலைத் தீய தீர எண்ணுவார்கள் சிந்தை ஆவர், தேவரே.      11	உரை