தொடக்கம்
56. திருப்பிரமபுரம் - பஞ்சமம்
	3394. இறையவன், ஈசன், எந்தை, இமையோர் தொழுது ஏத்த நின்ற கறை அணி கண்டன், வெண்தோடு அணி காதினன், காலத்து                                                                    அன்று மறை மொழி வாய்மையினான், மலையாளொடு மன்னு                                                          சென்னிப் பிறை அணி செஞ்சடையான், பிரமாபுரம் பேணுமினே!     1	உரை
	3395. சடையினன், சாமவேதன், சரி கோவணவன், மழுவாள படையினன், பாய் புலித்தோல் உடையான், மறை பல்கலை                                                                    நூல் உடையவன், ஊனம் இ(ல்)லி, உடன் ஆய் உமை நங்கை                                                            என்னும் பெடையொடும் பேணும் இடம் பிரமாபுரம்; பேணுமினே!    2	உரை
	3396. மாணியை நாடு காலன் உயிர் மாய்தரச் செற்று, காள காணிய ஆடல் கொண்டான், கலந்து ஊர்வழிச் சென்று,                                                             பிச்சை ஊண் இயல்பு ஆகக் கொண்டு, அங்கு உடனே உமை                                                 நங்கையொடும் பேணிய கோயில் மன்னும் பிரமாபுரம்; பேணுமினே!      3	உரை
	3397. பார் இடம் விண்ணும் எங்கும் பயில் நஞ்சு பரந்து மிண்ட, பேர் இடர்த் தேவர்கணம், “பெருமான், இது கா!” எனலும், ஓர் இடத்தே கரந்து, அங்கு உமை நங்கையொடும்(ம்) உடனே பேர் இடம் ஆகக் கொண்ட பிரமாபுரம் பேணுமினே!      4	உரை
	3398. நச்சு அரவச் சடைமேல் நளிர் திங்களும் ஒன்ற வைத்து,                                                                அங்கு அச்சம் எழ விடைமேல் அழகு ஆர் மழு ஏந்தி, நல்ல இச்சை பகர்ந்து, “மிக இடுமின், பலி!” என்று, நாளும் பிச்சை கொள் அண்ணல் நண்ணும் பிரமாபுரம் பேணுமினே! 5	உரை
	3399. பெற்றவன்; முப்புரங்கள் பிழையா வண்ணம் வாளியினால் செற்றவன்; செஞ்சடையில்-திகழ் கங்கைதனைத் தரித்திட்டு, ஒற்றை விடையினன் ஆய், உமை நங்கையொடும் உடனே பெற்றிமையால் இருந்தான்; பிரமாபுரம் பேணுமினே!      6	உரை
	3400. வேதம் மலிந்த ஒலி, விழவின்(ன்) ஒலி, வீணை ஒலி, கீதம் மலிந்து உடனே கிளர, திகழ் பௌவம் அறை ஓதம் மலிந்து உயர் வான் முகடு ஏற, ஒண் மால்வரையான் பேதையொடும் இருந்தான் பிரமாபுரம் பேணுமினே!      7	உரை
	3401. இமையவர் அஞ்சி ஓட, எதிர்வார் அவர்தம்மை இன்றி அமைதரு வல் அரக்கன் அடர்த்து(ம்), மலை அன்று எடுப்ப, குமை அது செய்து, பாட, கொற்றவாளொடு நாள் கொடுத்திட்டு உமையொடு இருந்த பிரான் பிரமாபுரம் உன்னுமினே!      8	உரை
	3402. ஞாலம் அளித்தவனும்(ம்) அரியும்(ம்), அடியோடு முடி காலம்பல செலவும், கண்டிலாமையினால் கதறி ஓலம் இட, அருளி, உமை நங்கையொடும்(ம்) உடன் ஆய் ஏல இருந்த பிரான் பிரமாபுரம் ஏத்துமினே!      9	உரை
	3403. துவர் உறும் ஆடையினார், தொக்க பீலியர் நக்க(அ)ரையர் அவர் அவர் தன்மைகள் கண்டு அணுகேன்மி(ன்), அருள்                                                              பெறுவீர் கவர் உறு சிந்தை ஒன்றி, கழி காலம் எல்லாம் படைத்த இவர் அவர் என்று இறைஞ்சி, பிரமாபுரம் ஏத்துமினே!    10	உரை
	3404. உரை தரு நால்மறையோர் புகழ்ந்து ஏத்த, ஒண் மாதினொடும் வரை என வீற்றிருந்தான், மலிகின்ற பிரமபுரத்து அரசினை ஏத்த வல்ல அணி சம்பந்தன் பத்தும் வல்லார் விரைதரு விண்ணுலகம் எதிர் கொள்ள விரும்புவரே.     11	உரை