ழுஎங்கே?ழு என்ன, இருந்த இடம் தேடிக்கொண்டு,
அங்கே வந்து, அடையாளம் அருளினார்;
தெங்கே தோன்றும் திரு வாய்மூர்ச் செல்வனார்
ழுஅங்கே வா!ழு என்று போனார்; அது என்கொலோ?

மன்னு மா மறைக்காட்டு மணாளனார்
உன்னி உன்னி உறங்குகின்றேனுக்குத்
தன்னை வாய் மூர்த் தலைவன் ஆமா சொல்லி,
என்னை, ழுவா!ழு என்று போனார்; அது என்கொலோ?

தஞ்சே கண்டேன்; தரிக்கிலாது, ழுஆர்?ழு என்றேன்;
ழுஅஞ்சேல்! உன்னை அழைக்க வந்தேன்ழு என்றார்;
ழுஉஞ்சேன்ழு என்று உகந்தே எழுந்து ஓட்டந்தேன்;
வஞ்சே வல்லரே, வாய்மூர் அடிகளே?

கழியக் கண்டிலேன்; கண் எதிரே கண்டேன்;
ஒழியப் போந்திலேன்; ஒக்கவே ஓட்டந்தேன்;
வழியில் கண்டிலேன்; வாய்மூர் அடிகள் தம்
சுழியில் பட்டுச் சுழல்கின்றது என்கொலோ?

ழுஒள்ளியார் இவர் அன்றி மற்று இல்லைழு என்று
உள்கி உள்கி, உகந்து, இருந்தேனுக்குத்
தெள்ளியார் இவர் போல, திரு வாய்மூர்க்
கள்ளியார் அவர் போல, கரந்ததே!

ழுயாதே செய்தும், யாம் அலோம்; நீழு என்னில்,
ஆதே ஏயும்; அளவு இல் பெருமையான்
மா தேவு ஆகிய வாய்மூர் மருவினார்-
ழுபோதே!ழு என்றும், புகுந்ததும், பொய்கொலோ?

பாடிப் பெற்ற பரிசில் பழங் காசு
வாடி வாட்டம் தவிர்ப்பார் அவரைப் போல்-
தேடிக்கொண்டு, ழுதிரு வாய்மூர்க்கேழு எனா,
ஓடிப் போந்து, இங்கு ஒளித்தஆறு என்கொலோ?

திறக்கப் பாடிய என்னினும் செந்தமிழ்
உறைப்புப் பாடி அடைப்பித்தார் உந் நின்றார்;
மறைக்க வல்லரோ, தம்மைத் திரு வாய்மூர்ப்
பிறைக் கொள் செஞ்சடையார்? இவர் பித்தரே!

தனக்கு ஏறாமை தவிர்க்க என்று வேண்டினும்,
நினைத்தேன் பொய்க்கு அருள்செய்திடும் நின்மலன்
எனக்கே வந்து எதிர் ழுவாய்மூருக்கேழு எனா,
புனற்கே பொன்கோயில் புக்கதும் பொய்கொலோ?

தீண்டற்கு அரிய திருவடி ஒன்றினால்
மீண்டற்கும் மிதித்தார், அரக்கன் தனை;
வேண்டிக் கொண்டேன், திரு வாய்மூர் விளக்கினை
ழுதூண்டிக் கொள்வன், நான்ழு என்றலும், தோன்றுமே.