சிட்டனை, சிவனை, செழுஞ்சோதியை,
அட்டமூர்த்தியை, ஆலநிழல் அமர்
பட்டனை, திருப் பாண்டிக்கொடுமுடி
நட்டனை, தொழ, நம் வினை நாசமே.

பிரமன் மால் அறியாத பெருமையன்,
தருமம் ஆகிய தத்துவன், எம்பிரான்,
பரமனார், உறை பாண்டிக்கொடுமுடி
கருமம் ஆகத் தொழு, மட நெஞ்சமே!

ஊசலாள் அல்லள்; ஒண்

தூண்டிய(ச்) சுடர் போல்-ஒக்கும் சோதியான்;
காண்டலும்(ம்) எளியான், அடியார்கட்கு;
ழுபாண்டிக்கொடுமுடி மேய பரமனைக்
காண்டும்ழு என்பவர்க்கு எய்தும் கருத்து ஒணான்.

நெருக்கி, அம் முடி, நின்று இசை வானவர்
இருக்கொடும் பணிந்து ஏத்த இருந்தவன்
திருக்கொடு(ம்)முடி என்றலும், தீவினைக்
கருக் கெடும்(ம்); இது கைகண்ட யோகமே.