தொடக்கம்
	6.4 திருஅதிகை வீரட்டானம் அடையாளத் திருத்தாண்டகம் 33 சந்திரனை மா கங்கைத் திரையால் மோதச்               சடாமகுடத்து இருத்துமே; சாமவேத- கந்தருவம் விரும்புமே; கபாலம் ஏந்து கையனே:                         மெய்யனே; கனகமேனிப் பந்து அணவு மெல்விரலாள் பாகன் ஆமே; பசு                       ஏறுமே; பரமயோகி ஆமே; ஐந்தலைய மாசுணம் கொண்டு அரை ஆர்க்கு(ம்)மே;-           அவன் ஆகில் அதிகை வீரட்டன் ஆமே.	உரை
	34 ஏறு ஏறி ஏழ் உலகம் உழிதர்வானே; இமையவர்கள்                     தொழுது ஏத்த இருக்கின்றானே; பாறு ஏறு படுதலையில் பலி கொள்வானே; பட அரவம்                        தடமார்பில் பயில்வித்தானே; நீறு ஏறு செழும் பவளக்குன்று ஒப்பானே; நெற்றிமேல்                       ஒற்றைக்கண் நிறைவித்தானே; ஆறு ஏறு சடைமுடி மேல் பிறை வைத்தானே;-அவன்                    ஆகில் அதிகைவீரட்டன் ஆமே.	உரை
	35 முண்டத்தின் பொலிந்து இலங்கு நெற்றியானே; முதல்                 ஆகி நடு ஆகி முடிவு ஆனானே; கண்டத்தில் வெண் மருப்பின் காறையானே; கதம்              நாகம் கொண்டு ஆடும் காட்சியானே; பிண்டத்தின் இயற்கைக்கு ஓர் பெற்றியானே; பெரு               நிலம், நீர், தீ, வளி, ஆகாசம், ஆகி அண்டத்துக்கு அப்பால் ஆய் இப் பாலானே;-           அவன் ஆகில் அதிகைவீரட்டன் ஆமே.	உரை
	36 செய்யனே; கரியனே, கண்டம்; பைங்கண் வெள்           எயிற்று ஆடு அரவனே; வினைகள் போக வெய்யனே; தண் கொன்றை மிலைத்த சென்னிச்           சடையனே; விளங்கு மழுச் சூலம் ஏந்தும் கையனே; காலங்கள் மூன்று ஆனானே; கருப்பு வில்                தனிக் கொடும் பூண் காமற் காய்ந்த ஐயனே; பருத்து உயர்ந்த ஆன் ஏற்றானே;- அவன்                  ஆகில் அதிகைவீரட்டன் ஆமே.	உரை
	37 பாடுமே, ஒழியாமே நால்வேத(ம்)மும்; படர்சடைமேல்                    ஒளி திகழப் பனி வெண்திங்கள் சூடுமே; அரை திகழத் தோலும் பாம்பும் சுற்றுமே;                  தொண்டைவாய் உமை ஓர் பாகம் கூடுமே; குடமுழவம், வீணை, தாளம், குறுநடைய சிறு                         பூதம் முழக்க, மாக்கூத்து ஆடுமே; அம் தடக்கை அனல் ஏந்து(ம்)மே;- அவன்                  ஆகில் அதிகைவீரட்டன் ஆமே.	உரை
	38 ஒழித்திடுமே, உள்குவார் உள்ளத்து உள்ள உறு         பிணியும் செறு பகையும்; ஒற்றைக்கண்ணால் விழித்திடுமே, காமனையும் பொடி ஆய் வீழ;           வெள்ளப் புனல் கங்கை செஞ்சடைமேல் இழித்திடுமே; ஏழ் உலகும் தான் ஆகு(ம்)மே;          இயங்கும் திரிபுரங்கள் ஓர் அம்பி(ன்)னால் அழித்திடுமே; ஆதி மா தவத்து உளானே;- அவன்                  ஆகில் அதிகைவீரட்டன் ஆமே.	உரை
	39 குழலோடு, கொக்கரை, கைத்தாளம், மொந்தை,           குறள்பூதம் முன் பாடத் தான் ஆடு(ம்)மே; கழல் ஆடு திருவிரலால் கரணம்செய்து, கனவின்              கண் திரு உருவம் தான் காட்டு(ம்)மே; எழில் ஆரும் தோள் வீசி நடம் ஆடு(ம்)மே;-                  ஈமப் புறங்காட்டில் ஏமம்தோறும் அழல் ஆடுமே அட்டமூர்த்தி ஆமே;-அவன்                  ஆகில் அதிகைவீரட்டன் ஆமே.	உரை
	40 மால் ஆகி மதம் மிக்க களிறுதன்னை வதைசெய்து,                  மற்று அதனின் உரிவை கொண்டு, மேலாலும் கீழாலும் தோன்றா வண்ணம், வெம்            புலால் கை கலக்க, மெய் போர்த்தானே; கோலாலம் பட வரை நட்டு, அரவு சுற்றி,      குரைகடலைத் திரை அலற, கடைந்து கொண்ட ஆலாலம் உண்டு இருண்ட கண்டத்தானே;-அவன்                  ஆகில் அதிகைவீரட்டன் ஆமே.	உரை
	41 செம்பொனால் செய்து அழகு பெய்தால் போலும்         செஞ்சடை எம்பெருமானே; தெய்வம் நாறும் வம்பின் நாள்மலர்க் கூந்தல் உமையாள் காதல்           மணவாளனே; வலங்கை மழுவாள(ன்)னே: நம்பனே; நால்மறைகள் தொழ நின்றானே;          நடுங்காதார் புரம் மூன்றும் நடுங்கச் செற்ற அம்பனே; அண்ட கோசத்து உளானே;- அவன்                  ஆகில் அதிகைவீரட்டன் ஆமே.	உரை
	42 எழுந்த திரை நதித் துவலை நனைந்த திங்கள்              இளநிலாத் திகழ்கின்ற வளர்சடையனே; கொழும் பவளச்செங்கனிவாய்க் காமக்கோட்டி   கொங்கை இணை அமர் பொருது கோலம் கொண்ட தழும்பு உளவே; வரைமார்பில் வெண்நூல் உண்டே;              சாந்தமொடு சந்தனத்தின் அளறு தங்கி அழுந்திய செந்திரு உருவில் வெண் நீற்றானே;-            அவன் ஆகில் அதிகைவீரட்டன் ஆமே.	உரை
	43 நெடியானும் நான்முகனும் நேடிக் காணா நீண்டானே;                           நேர் ஒருவர் இல்லாதானே; கொடி ஏறு கோல மா மணிகண்ட(ன்)னே; கொல்                     வேங்கை அதளனே; கோவணவனே; பொடி ஏறு மேனியனே; ஐயம் வேண்டிப் புவலோகம்                              திரியுமே; புரிநூலானே; அடியாரை அமருலகம் ஆள்விக்கு(ம்)மே;- அவன்                      ஆகில் அதிகைவீரட்டன் ஆமே.	உரை