தொடக்கம்
	6.38 திருஐயாறு திருத்தாண்டகம் 380 ஓசை ஒலி எலாம் ஆனாய், நீயே; உலகுக்கு                         ஒருவனாய் நின்றாய், நீயே; வாசமலர் எலாம் ஆனாய், நீயே; மலையான்                         மருகனாய் நின்றாய், நீயே; பேசப் பெரிதும் இனியாய், நீயே; பிரானாய் அடி                        என்மேல் வைத்தாய், நீயே; தேச விளக்கு எலாம் ஆனாய், நீயே திரு ஐயாறு                        அகலாத செம்பொன்சோதீ!.	உரை
	381 நோக்க(அ)ரிய திருமேனி உடையாய், நீயே; நோவாமே                    நோக்கு அருள வல்லாய், நீயே; காப்ப(அ)ரிய ஐம்புலனும் காத்தாய், நீயே; காமனையும்                   கண் அழலால் காய்ந்தாய், நீயே; ஆர்ப்ப(அ)ரிய மா நாகம் ஆர்த்தாய், நீயே; அடியான்             என்று அடி என்மேல் வைத்தாய், நீயே; தீர்ப்ப (அ)ரிய வல்வினை நோய் தீர்ப்பாய், நீயே            திரு ஐயாறு அகலாத செம்பொன் சோதீ!.	உரை
	382 கனத்து அகத்துக் கடுஞ் சுடர் ஆய் நின்றாய், நீயே;       கடல், வரை, வான், ஆகாயம், ஆனாய், நீயே; தனத்து அகத்துத் தலை கலனாக் கொண்டாய், நீயே;        சார்ந்தாரைத் தகைந்து ஆள வல்லாய், நீயே; மனத்து இருந்த கருத்து அறிந்து முடிப்பாய், நீயே;          மலர்ச் சேவடி என்மேல் வைத்தாய், நீயே; சினத்து இருந்த திரு நீலகண்டன், நீயே திரு ஐயாறு                       அகலாத செம்பொன்சோதீ!.	உரை
	383 வான் உற்ற மா மலைகள் ஆனாய், நீயே; வடகயிலை                           மன்னி இருந்தாய், நீயே; ஊன் உற்ற ஒளி மழுவாள் படையாய், நீயே; ஒளி            மதியோடு, அரவு, புனல், வைத்தாய், நீயே; ஆன் உற்ற ஐந்தும் அமர்ந்தாய், நீயே; “அடியான்”              என்று அடி என்மேல் வைத்தாய், நீயே; தேன் உற்ற சொல் மடவாள் பங்கன், நீயே திரு                  ஐயாறு அகலாத செம்பொன்சோதீ!.	உரை
	384 பெண் ஆண் பிறப்பு இலியாய் நின்றாய், நீயே;            பெரியார்கட்கு எல்லாம் பெரியாய், நீயே; உண்ணா அருநஞ்சம் உண்டாய், நீயே; ஊழி                      முதல்வனாய் நின்றாய், நீயே; கண் ஆய் உலகு எலாம் காத்தாய், நீயே;            கழல்சேவடி என்மேல் வைத்தாய், நீயே; திண் ஆர் மழுவாள் படையாய், நீயே திரு ஐயாறு                       அகலாத செம்பொன்சோதீ!.	உரை
	385 உற்றிருந்த உணர்வு எலாம் ஆனாய், நீயே;       உற்றவர்க்கு ஓர் சுற்றம் ஆய் நின்றாய், நீயே; கற்றிருந்த கலைஞானம் ஆனாய், நீயே; கற்றவர்க்கு                ஓர் கற்பகம் ஆய் நின்றாய், நீயே; பெற்றிருந்த தாய் அவளின் நல்லாய், நீயே;         பிரானாய் அடி என்மேல் வைத்தாய், நீயே; செற்றிருந்த திரு நீலகண்டன், நீயே திரு ஐயாறு                      அகலாத செம்பொன்சோதீ!.	உரை
	386 எல்லா உலகமும் ஆனாய், நீயே; ஏகம்பம் மேவி                                இருந்தாய், நீயே; நல்லாரை நன்மை அறிவாய், நீயே; ஞானச்சுடர்                    விளக்கு ஆய் நின்றாய், நீயே; பொல்லா வினைகள் அறுப்பாய், நீயே; புகழ்ச்                சேவடி என்மேல் வைத்தாய், நீயே; செல்வாய செல்வம் தருவாய், நீயே திரு ஐயாறு                       அகலாத செம்பொன்சோதீ!.	உரை
	387 ஆவினில் ஐந்தும் அமர்ந்தாய், நீயே; அளவு இல்                        பெருமை உடையாய், நீயே; பூவினில் நாற்றம் ஆய் நின்றாய், நீயே; போர்க்            கோலம் கொண்டு எயில் எய்தாய், நீயே; நாவில் நடு உரை ஆய் நின்றாய், நீயே; நண்ணி அடி                       என்மேல் வைத்தாய், நீயே; தேவர் அறியாத தேவன், நீயே திரு ஐயாறு                       அகலாத செம்பொன்சோதீ!.	உரை
	388 எண் திசைக்கும் ஒண்சுடர் ஆய் நின்றாய், நீயே;                   ஏகம்பம் மேய இறைவன், நீயே; வண்டு இசைக்கும் நறுங்கொன்றைத் தாராய், நீயே;               வாரா உலகு அருள வல்லாய், நீயே; தொண்டு இசைத்து உன் அடி பரவ நின்றாய், நீயே;        தூ மலர்ச்சேவடி என்மேல் வைத்தாய், நீயே; திண் சிலைக்கு ஓர் சரம் கூட்ட வல்லாய், நீயே            திரு ஐயாறு அகலாத செம்பொன்சோதீ!.	உரை
	389 விண்டார் புரம் மூன்றும் எய்தாய், நீயே;        விண்ணவர்க்கும் மேல் ஆகி நின்றாய், நீயே; கண்டாரைக் கொல்லும் நஞ்சு உண்டாய், நீயே;              காலங்கள் ஊழி ஆய் நின்றாய், நீயே; தொண்டு ஆய் அடியேனை ஆண்டாய், நீயே; தூ           மலர்ச்சேவடி என்மேல் வைத்தாய், நீயே; திண் தோள் விட்டு எரி ஆடல் உகந்தாய், நீயே             திரு ஐயாறு அகலாத செம்பொன்சோதீ!.	உரை
	390 ஆரும் அறியா இடத்தாய், நீயே; ஆகாயம் தேர்                             ஊர வல்லாய், நீயே; பேரும் பெரிய இலங்கை வேந்தன் பெரிய முடிபத்து                               இறுத்தாய், நீயே; ஊரும் புரம் மூன்றும் அட்டாய், நீயே; ஒண்                     தாமரையானும் மாலும் கூடித் தேரும் அடி என்மேல் வைத்தாய், நீயே திரு                ஐயாறு அகலாத செம்பொன்சோதீ!.	உரை