தொடக்கம்
	6.87 திருச்சிவபுரம் திருத்தாண்டகம் 861 வானவன் காண்; வானவர்க்கும் மேல் ஆனான் காண்;           வடமொழியும் தென் தமிழும் மறைகள் நான்கும் ஆனவன் காண்; ஆன் ஐந்தும் ஆடினான் காண்; ஐயன்                     காண்; கையில் அனல் ஏந்தி ஆடும் கானவன் காண்; கானவனுக்கு அருள் செய்தான் காண்;                   கருதுவார் இதயத்துக் கமலத்து ஊறும் தேன் அவன் காண்; சென்று அடையாச் செல்வன் தான் காண்;         சிவன் அவன் காண் சிவபுரத்து எம் செல்வன் தானே.	உரை
	862 நக்கன் காண்; நக்க(அ)ரவம் அரையில் ஆர்த்த நாதன் காண்;                                  பூதகணம் ஆட ஆடும் சொக்கன் காண்; கொக்கு இறகு சூடினான் காண்; துடி          இடையாள் துணை முலைக்குச் சேர்வு அது ஆகும் பொக்கன் காண்; பொக்கணத்த வெண்நீற்றான் காண்;             புவனங்கள் மூன்றினுக்கும் பொருள் ஆய் நின்ற திக்கன் காண்; செக்கர் அது திகழும் மேனிச் சிவன் அவன்                    காண் சிவபுரத்து எம் செல்வன் தானே.	உரை
	863 வம்பின் மலர்க்குழல் உமையாள் மணவாளன் காண்;      மலரவன், மால், காண்பு அரிய மைந்தன் தான் காண்; கம்ப மதக்கரி பிளிற உரி செய்தோன் காண்; கடல்           நஞ்சம் உண்டு இருண்ட கண்டத்தோன் காண்; அம்பர் நகர்ப் பெருங்கோயில் அமர்கின்றான் காண்;              அயவந்தி உள்ளான் காண்; ஐயாறன் காண்; செம்பொன் எனத் திகழ்கின்ற உருவத்தான் காண்;     சிவன் அவன் காண் சிவபுரத்து எம் செல்வன் தானே.	உரை
	864 பித்தன் காண்; தக்கன் தன் வேள்வி எல்லாம் பீடு அழியச் சாடி,                                        அருள்கள் செய்த முத்தன் காண்; முத்தீயும் ஆயினான் காண்; முனிவர்க்கும்                           வானவர்க்கும் முதல் ஆய் மிக்க அத்தன் காண்; புத்தூரில் அமர்ந்தான் தான் காண்; அரிசில்                           பெருந்துறையே ஆட்சி கொண்ட சித்தன் காண்; சித்தீச்சுரத்தான் தான் காண்; சிவன் அவன்                      காண் சிவபுரத்து எம் செல்வன் தானே.	உரை
	865 தூயவன் காண்; நீறு துதைந்த மேனி துளங்கும் பளிங்கு அனைய                                        சோதியான் காண்; தீ அவன் காண்; தீ அவுணர் புரம் செற்றான் காண்; சிறுமான்                  கொள் செங்கை எம்பெருமான் தான் காண்; ஆயவன் காண்; ஆரூரில் அம்மான் தான் காண்; அடியார்கட்கு                            ஆர் அமுதம் ஆயினான் காண்; சேயவன் காண்; சேமநெறி ஆயினான் காண்; சிவன் அவன்                      காண் சிவபுரத்து எம் செல்வன் தானே.	உரை
	866 பார் அவன் காண்; பார் அதனில் பயிர் ஆனான் காண்; பயிர்              வளர்க்கும் துளி அவன் காண்; துளியில் நின்ற நீர் அவன் காண்; நீர் சடைமேல் நிகழ்வித்தான் காண்; நில                 வேந்தர் பரிசு ஆக நினைவு உற்று ஓங்கும் பேரவன் காண்; பிறை எயிற்று வெள்ளைப் பன்றி பிரியாது,                            பலநாளும் வழிபட்டு, ஏத்தும் சீரவன் காண்; சீர் உடைய தேவர்க்கு எல்லாம் சிவன் அவன்                    காண் சிவபுரத்து எம் செல்வன் தானே.	உரை
	867 வெய்யவன் காண்; வெய்ய கனல் ஏந்தினான் காண்; வியன்                     கெடில வீரட்டம் மேவினான் காண்; மெய்யவன் காண்; பொய்யர் மனம் விரவாதான் காண்;                வீணையோடு இசைந்து மிகு பாடல் மிக்க கையவன் காண்; கையில் மழு ஏந்தினான் காண்; காமன்              அங்கம் பொடி விழித்த கண்ணினான் காண்; செய்யவன் காண்; செய்யவளை மாலுக்கு ஈந்த சிவன்            அவன் காண் சிவபுரத்து எம் செல்வன் தானே.	உரை
	868 கலை ஆரும் நூல் அங்கம் ஆயினான் காண்; கலை பயிலும்                         கருத்தன் காண்; திருத்தம் ஆகி, மலை ஆகி, மறி கடல் ஏழ் சூழ்ந்து நின்ற மண் ஆகி, விண்                            ஆகி, நின்றான் தான் காண்; தலை ஆய மலை எடுத்த தகவு இலோனைத் தகர்ந்து விழ,                         ஒரு விரலால் சாதித்து, ஆண்ட சிலை ஆரும் மடமகள் ஓர் கூறன் தான் காண்; சிவன்            அவன் காண் சிவபுரத்து எம் செல்வன் தானே.	உரை