166. ‘‘எவரும்’’ என்றதற்கு, ‘மக்கள் யாவரும்’ என உரைக்க. தாள்
திருக் கமலம்-தண்டினையுடைய அழகிய தாமரை மலர். அதன்கண்
இருப்பவர், பிரமதேவர். பிரமனைப் பன்மையாற் கூறியது முடிதேடி
வந்த பொழுது, ‘அறிந்து வந்தேன்’ எனப்பொய்
கூறிய இழிவை உட்கொண்டு. அறிவரு -
அளவறியப்படாத. அளவறியப்படாமையை வெளிப்படுத்தினோர்
அயனும், மாலுமாயினும் அறியமாட்டாமை அனைவர்க்கும்
பொதுவாதல் பற்றி, அவ்விருவரோடு, ஏனைய பலரையும்
உளப்படுத்துக் கூறினார். பெருமை, அடி பாதலத்தைக் கடந்தும், முடி
அண்டங்கள் எல்லாவற்றையும் கடந்தும் நின்றமை.
‘பெருமையையுடைய தழல்’ என்க. அடல்-அடுதல் ; வருத்துதல்.
‘வருத்துதலையுடைய அழல்’ என்க. அழல்-வெப்பம், பிழம்பர்,
‘பிழம்பு’ என்பதன் போலி. பிழம்பு-வடிவம்.
உவரி-உவர்ப்புடையதாகிய. ‘‘அரசு’’ என்றது பன்மை குறித்து நின்றது.
‘மா மறுகில் உறு களிற்றினது ஈட்டம் மாகடலின் ஒலிசெய்’ என மாற்றி
அதனையும். ‘‘இஞ்சி சூழ்’’ என்பதனையும், ‘தஞ்சை’ என்பதனோடு
தனித்தனி முடிக்க. இவரும்-உயர்ந்த. ‘‘மால்வரை செய்’’ என்றதில்
உள்ள செய், உவம உருபு. ‘இவர்க்குப் பிழம்பர் தழல்’ என முடிக்க. |