பாட்டு முதற்குறிப்பு அகராதி

3. கருவூர்த் தேவர் திருவிசைப்பா

10. திருக்கீழ்க்கோட்டூர் மணியம்பலம்

104.

தெள்ளுநீ றவன்நீ றென்னுடல் விரும்பும்;
   செவிஅவன் அறிவுநூல் கேட்கும்;
மெள்ளவே அவன்பேர் விளம்பும்வாய் ; கண்கள்
   விமானமே நோக்கிவெவ் வுயிர்க்கும் ;
கிள்ளைபூம் பொதும்பிற் கொஞ்சிமாம் பொழிற்கே
   கெழுவுகம் பலைசெய்கீழ்க் கோட்டூர்
வள்ளலே, மணியம் பலத்துள் நின்றாடும்
   மைந்தனே என்னும்என் மனனே.               (4)
 

104.     தெள்ளு - தெளிவாகிய ; வெண்மையான. ‘நீற்றவன்’ என
வருதலேயன்றி,    ‘நீறவன்’    என   வருதலும்   இலக்கணமேயாம்.
இரண்டாவதன்  தொகையோடொப்பதாதலின். ‘‘கானக நாடனை நீயோ
பெரும்’’  (புறம்-5.)  ‘‘நாடன்  என்கோ  ஊரன் என்கோ’’  (-  -49.)
என்றாற்போல்வன   பலவற்றுள்ளும்   ‘நாடனை.  நாடன்’   முதலாக
வருவன பலவுங்காண்க. ‘நீறவன்’ என்பது, ‘சிவன்’ என்னும்  அளவாய்
நின்றது.‘‘என்’’  என்பது,  ‘‘செவி’’  முதலிய  பலவற்றோடும்  சென்று
இயையும்.  அவன்  அறிவு  நூல்-அவனை அறியும் அறிவைத்  தரும்
நூல்.  மெள்ள விளம்புதல்-செபித்தல். விமானம்-மூலத்தான  மாளிகை.
வெவ்வுயிர்க்கும்-வெப்பமாக  மூச்செறியும்,   சோர்வுறுதலை   இனிது
விளக்க,  மூக்கின் தொழிலாகிய  உயிர்த்தலைக்  கண்களுக்கு  ஏற்றிக்
கூறினார். ‘பொழிற்கண்  என்பது, ’’பொழிற்கு’’ என உருபு மயக்கமாய்
வந்தது. என்னும்-என்று நினைக்கும்.


மேல்