294.

சேவிக்க வந்தயன் இந்திரன் செங்கண்மால்
   எங்குந் திசைதிசையன
கூவிக் கவர்ந்து நெருங்கிக் குழாங்குழா
   மாய்நின்று கூத்தாடும்
ஆவிக் கமுதைஎன் ஆர்வத் தனத்தினை
   அப்பனை ஒப்பமரர்
பாவிக்கும் பாவகத் தப்புறத் தானுக்கே
   பல்லாண்டு கூறுதுமே.                         (6)
 

294. சேவிக்க-வணங்குதற்கு, ‘‘வந்து’’ என்றதை, ‘‘மால்’’ என்பதன்
பின்னர்க்  கூட்டுக.  ‘திசைதிசையன  எங்கும்’  என மாற்றுக. ‘‘திசை
திசை’’  என்னும்  அடுக்குப்  பன்மை  குறித்து  நின்றது. ‘‘திசையன’
என்றதற்கு.  திசைகளாகிய இடங்களில்’ என இரைக்க. கூவி-அழைத்து.
‘‘கவர்ந்து’’  என்றதற்கு.  ‘வழிபாட்டுப்  பொருள்களைக் கைக்கொண்டு’
என  உரைக்க.  ‘‘ஆடும் அமுது’’ என்றதில் உள்ள ‘‘அமுது’’ என்பது,
‘அரசன்   ஆ   கொடுக்கும்   பார்ப்பான்’   என்பதில்  ‘பார்ப்பான்’
என்பதுபோலக்   கோடற்  பொருட்  பெயராய்  நின்றது.  உடல்நலம்
ஒன்றே  பயக்கும்  தேவரமுதினும்  வேறாதலை  விளக்க,  ‘‘ஆவிக்கு
அமுது’’  என்றார்.  இதுவும்,  இல்பொருள் உவமை. அமுது-அமிர்தம்
போல்பவன்.  என்  ஆர்வத்  தனம்-எனது  அவாவிற்குரிய  பொருள்
(செல்வம்).   ஒப்பு  அமரர்-பிறப்புவகையால்  ஒரு  நிகராய   தேவர்.
அஃதாவது   ‘வானவர்’   என்றபடி.   பாவிக்கும்  பாவகம்-நினையும்
நினைவு.  அவர் தம் நினைவிற்கு அகப்படாமையின்,  ‘‘அப்புறத்தான்’’
என்றார்.