22.

திருச்சிற்றம்பலம்
 

22.  ‘மிகை செய்த’ என்னும் பொருட்டாகிய ‘மிக்க’ என்பதன் ஈற்று
அகரம்   தொகுத்தல்   பெற்றது.  ‘‘கடைக்   கணித்தவன்’’   என்றது.
இடவழுவமைதி.   ‘கடைக்கணித்தவன்  தொண்டர்’’   என  இயையும்.
அல்லா-நன்றல்லாத.   பிறிந்த-நீங்கிய;  என்றது.   ‘நன்மனம்   பெற்ற’
என்றவாறு.   இதற்குப்  பிறவாறும்   உரைப்ப. ‘சிவப்பெருந்தொண்டர்

எனவும்   பாடம் ஓதுப. ‘‘தொண்டனேன்’’  என்பதன்பின், ‘‘ஆகலின்’’
என்னும்    சொல்லெச்சம்    வருவித்து,    அதனை,   ‘‘பொறுப்பர்’
என்பதனோடு  முடிக்க.  ‘புலியூராகிய  தில்லை’ என்க. சேமம்- காவல்.
வட்டம்-எல்லை.   கொண்டு-நினதாகக்   கொண்டு.  ஆண்ட-அதனை
ஆளுதல்   செய்த.   ‘பூவடி,  மலரடி’  எனத்  தனித்தனி   இயைக்க.
பூ-பொலிவு.   புராணம்-பழைமை.  பூதங்கள்  என்பது   சிவகணங்கள்
என்னும் பொருட்டாய் உயர் திணையாய் நின்றது.