295.

சீரும் திருவும் பொலியச் சிவலோக
   நாயகன் சேவடிக்கீழ்
ஆரும் பெறாத அறிவுபெற் றேன்பெற்ற
   தார்பெறு வார்உலகில்
ஊரும் உலகும் கழற உழறி
   உமைமண வாளனுக்காட்
பாரும் விசும்பும் அறியும் பரிசுநாம்
   பல்லாண்டு கூறுதுமே.                        (7)
 

295.     சீர்-செம்மை;   சிவநெறி   ஒழுக்கம்.   திரு-திருவருள்.
பொலிய-என்னிடத்து  நிலைபெற்று விளங்கும்படி. ‘சேவடிக்கீழ் நின்று’
என  ஒரு  சொல் வருவிக்க. நிற்றல்-பணிசெய்தல். ‘‘பெறாத’’ என்றது,
‘பெறுதற்கரிய’  என்றவாறு.  பெறுதற்கரிய  அறிவாவது,  ‘யாவரையும்,
யாவற்றையும்  உடையவன்  சிவபெருமானே’  என  அறியும்  அறிவு.
‘அவ்வறிவாற்பெற்றது எனக்     காரணம்     வருவித்து, ‘‘பெற்றது’’
என்றதற்கு,  ‘பெற்றபயன்  என  உரைக்க. அங்ஙனம் உரையாவிடில்,
‘‘ஆரும்பெறாத  அறிவு’   என்றதன்   பொருளே     பொருளாய்ச்
சிறப்பின்றாம்.     பயன்,சிவானந்தம். ஆர் - அவ்வறிவைப் பெறாத
எவர்.    ‘அத்தகைய     பயனை   நீவிரும்  பெற்றீராதலின். நாம் அனைவரும்    கூடிப்    பல்லாண்டு       கூறுவோம்’     என
இயைபுபடுத்துரைக்க. ஊர்-வாழும் ஊர். கழற-எடுத்துச் சொல்லும்படி;
இதற்கும்   செயப்படுபொருள்  இனி  வருகின்ற  ‘‘ஆள்’’ என்பதே.
அதனால்,   ‘‘உமை   மணவாளனுக்கு  ஆள்’’ என்பதை, ‘‘உலகில்’’
என்றதன்  பின்னே  வைத்து உரைக்க. உழறி-அவன்  புகழைப்பிதற்றி.
‘பிதற்றி’  என்றார். முற்ற  அறியாது அறிந்தவாறே கூறலின். இதனை,
‘‘நாம்’’என்பதன் பின்னர்க் கூட்டுக. ஆள்-நாம் ஆளான தன்மையை,
‘‘கழற’’   எனவும், ‘‘அறியும்  பரிசு’’  எனவும்  வேறு  வேறு முடிபு
கொள்ளுதலால்,  ‘‘பாரும்’’ என்றது,  கூறியது கூறல் ஆகாமை அறிக.
பரிசு-தன்மை. ‘பரிசினால்’ என மூன்றாவது விரிக்க.