146.

146.     கரை-ஒலிக்கின்ற.  கடல்  ஒலியின்-கடல்  ஒலி  போன்ற
ஒலியினையுடைய.  ‘‘தமருகத்து  அரையின்’’ என்பது முதல், ‘‘இயங்க’’
என்பதுகாறும்  உள்ள பகுதியால் இறைவன் தனது  தமருகத்தினின்றும்
ஒலியை எழுப்பும் முறை விளக்கப்பட்டது. தமருகம்- உடுக்கை.  ‘அதன்
அரைக்கும்  உனது கைக்குமாகக் கட்டப்பட்டுள்ள கயிற்றினால்  அதன்
இருபக்கத்தும்    ஒருநாவே   சென்று   தாக்கி   ஒலியை    எழுப்ப,
அந்நிலையோடே   எங்கள்  கண்களின்  முன்னே  ஒருநாள்   வந்து
இருந்தருள்’  என்றவாறு.  விரி-விரிவு  ; முதனிலைத் தொழிற்  பெயர்.
‘‘விழவு’’   என்றது,   அதிற்கூடும்   மக்கட்   கூட்டத்தினை. பாடல்
பாடுவோர்  மக்கட்  கூட்டத்தின் நெருக்கத்திடையே செல்லாது பின்பு
செல்லுதலின்,  ‘‘விழவின்பின்  செல்வோர்  பாடல்’’ என்றார். ‘விழவிற்
பின்செல்வோர்   பாடல்’  எனப்  பாடம்  ஓதி  விழாவில்  ‘நின்பின்
செல்வோரது   பாடல்   ;   என்று   உரைத்தலும்   ஆம்.   பாடல்
வேட்கையின்-பாடல்மேல்  எழுந்த வேட்கையினால், ‘வீழ்ந்த புரிசடை,
போது          அவிழ்ந்த      புரிசடை’    என்க.   ‘நின்புரிசடை’ 
என        உரைக்க.     வீழ்ந்த    -   அவிழ்ந்த,     அடியாரது
பாடலை     இறைவன்   இனிதாகக் கேட்டுத் தலையை அசைத்தலால்,
கட்டியுள்ள அவனது சடை அவிழ்ந்து  வீழ்ந்தது. துகுக்கும்- தூர்க்கின்ற
;  நிரம்பச்  சொரிகின்ற.  ‘‘போது   அவிழ்ந்த புரிசடை’’ என்றதனால்,
சொரியப்படுவன  அப்போதுகளே  ஆயின. போது-பேரரும்பு ; அவை,
கொன்றை, ஆத்தி முதலியவற்றின்   அரும்புகளாம். அவிழ்ந்த-மலர்ந்த.
‘விழாக் காலங்களில் இறைவனது சடைக்கண் உள்ள மலர்களே வீழ்ந்து
நிரம்பும்  பெருமையை  உடையன, திருப்பூவணத்தின் கடை வீதிகள்’
என்றவாறு.