239.

சந்தும் அகிலும் தழைப்பீ லிகளும்
   சாதி பலவுங்கொண்
டுந்தி யிழியும் நிவவின் கரைமேல்
   உயர்ந்த மதில்தில்லைச்
சிந்திப் பரிய தெய்வப் பதியுள்
   சிற்றம் பலந்தன்னுள்
நந்தி முழவம் கொட்ட நட்டம்
   நாதன் ஆடுமே.                          (4)
 

239. தழைப்    பீலி-தழைபோன்ற மயில் தோகை. சாதி  ஒருவகை
மரம்;   இதன்   காய்  சிறந்ததொன்றாகக்  கொள்ளப்படுதல்   அறிக.
கொண்டு-அகப்படக்  கொண்டு, உந்தி இழியும்-தள்ளி ஓடுகின்ற.  நிவா,
ஓர்   யாறு.   ‘கரைமேல்   விளங்கும்   தில்லை’   என    உரைக்க.
‘தில்லையாகிய   தெய்வப்பதி’   என்றவாறு.  ‘‘சிந்திப்பரிய’’   என்றது.
‘சிந்தனையுள் அடங்காத பெருமையை உடைய ’ என்றபடி.