243.

அதிர்த்த அரக்கன் நெரிய விரலால்
   அடர்த்தாய் அருளென்று
துதித்து மறையோர் வணங்குந் தில்லைச்
   சிற்றம் பலந்தன்னுள்
உதித்த போழ்தில் இரவிக் கதிர்போல்
   ஒளிர்மா மணியெங்கும்
பதித்த தலத்துப் பவள மேனிப்
   பரமன் ஆடுமே.                             (8)
 

243. அதிர்த்த-ஆரவாரம்   செய்த; (உமையை) ‘அஞ்சப் பண்ணிய’
என்றுமாம்.  அரக்கன்-இராவணன்.  அடர்த்தாய்-  துன்புறுத்தினவனே.
உதித்த  போழ்தில் விளங்கும் இரவி’ என ஒருசொல் வருவிக்க. ‘மணி,
மாணிக்கம்’ என்பது வெளிப்படை, தலம்-நிலம்.