75.

75.     பரிந்த - வீசுகின்ற. சுடர் - விளக்கு.  குழவி - கொழுந்து.
சிந்துரம்  -  செந்நிறப்  பொடி. மணி -மாணிக்கம்  சுந்தரத்து அரசு -
அழகின் தலைமை. முருகன் விற்படையும் உடையனாதலைக்     கருதி,
‘‘சிலைக்கை மைந்தன்’’ என்றான்.   அம்  சொல்  -  அழகிய  சொல்;
இஃது  அதனையுடையாள்மேல்   நின்றது.  ‘ஐயுறும்’  என்றது  முற்று.
‘வகையானே’    என  உருபு   விரிக்க.    ‘அம் சொலாள்,   மையல்
கொண்டு, மைந்தனை, சுந்தரத்து அரசாகிய   இது, சுடரோ, பரிதியோ...
...என்ன வகைவகையாக ஐயுறும் ’ என்க.