180.

180,     ‘‘முன்பு பின்பு   என்கோ’’  என்பதனை முதலில் வைத்து,
’முன்பென்பேனா  பின்பென்பேனா’    எனப்  பொருள் கூறி, அதனை,
‘‘வந்து  உள்வீற்றிருந்ததனை’’  உட்கொண்டு   கூறியவாறாக  உரைக்க.
‘உள்வீற்றிருந்தது   ஒருகாலத்தன்று;   என்றுமே    யாம்’  என்றவாறு.
இதன்பின்,  விழுமியோன்  வை  அவாம்  பெற்றம்   பெற்று என்னை,
வெய்யவாம்  செந்தீப்பட்ட இட்டிகைபோல் அம்   ஏறுடையார் மாதவர்
காதல்     வைத்து’       எனக்       கொண்டு     கூட்டியுரைக்க.
விழுமியோன்-யாவரினும்   மேலானவன்;    இதுவும்   இறைவனையே
குறித்தது,  வை  அவாம்  பெற்றம் பெற்று-வைக்கோலை விரும்புகின்ற
எருதினை   ஊர்தியாகக்  கொண்டு.   இட்டிகை-செங்கல்.  ‘மண்ணால்
ஆக்கப்படுகின்ற   இது,   செந்தீயில்    வெந்தபின்   உரம்   பெற்று
நிற்றல்போல்,   பாசத்தால்   கட்டுண்டு   எளியனாய்  நின்ற  யானும்
ஞானத்தால்  திண்ணியனாகும்படி’  என்றவாறாம்.   ‘போல ஆகும்படி’
என்னும்    பொருட்டாகிய,   ‘போல’   என்பதன்    ஈற்று   அகரம்
தொகுத்தலாயிற்று.  அம்  ஏறுடையார் மாதவர் காதல்  வைத்து-அழகு
மிக்கோராகிய   அடியாரது   அன்பிலே    நிற்கச்செய்து.  அழகு  -
அருட்பொலிவு  ;  அடியவர்க்கு  ஏவல் செய்து  நிற்பின், அஞ்ஞானம்
நுழைதற்கு  வாயில்  இல்லாமை  அறிக.  நொய்ய   ஆறென்ன-எளிய
பொருள்போல.  ‘‘ஆறு’’  என்றது,  அதனாற்   கிடைக்கும் பொருளை
யுணர்த்திநின்றது.  ‘வீற்றிருந்த  கோன்’  என   இயையும். மை-மேகம்.
இங்கு,   ‘அவாம்’   என்பது   உவம  உருபாய்   நின்றது.  ‘விழைய’
என்பதோர்   உவம   உருபும்   உளதாதல்  அறிக.   ருமை  மிகுதி
உணர்த்தற்கு. ‘நூறுநூறாயிர கோடி மேகம் போலும்’ என்றார்.