44.

44.    ‘வீசும் வாசல்’ என இயையும். வாசல், ‘வாயில்’  என்பதன்
மரூஉ.  தெண்ணர்,  ‘திண்ணர்’  என்பதன்  மரூஉ’  ‘மூர்க்கர்’ எனப்
பொருள்    தந்தது.   ‘‘தெண்ணர்   கற்பழிக்   கத்திரு  உள்ளமே’’
(திருமுறை-3, 47, 3) என வந்தமை காண்க. ‘உள்ளத்து இருளர்’ என்க.
‘திட்டை,   முட்டை’   என்பன:  பகுப்பற்ற  பிண்டத்தை  உணர்த்தி
நின்றன.  ‘‘பெண்ணர்’’  என்பதற்கு,  ‘‘பேடர்’’ என்றதற்கு உரைத்தது
உரைக்க.