செங்கணவன் வழிபட்ட திருமாணிகுழி - சிவந்த கண்ணுடைய
திருமால் அப்பழி நீங்கும்பொருட்டுச் சிவபூசை செய்த திருமாணிகுழி என்ற
தலத்தை. திருமாணிகுழி என்ற தலப் பேரின் காரணமும் முன் வரலாறும்
குறிப்பித்த அழகினை நோக்குக. மாணி - பிரமசாரி; குழி - தலம்.
வாமனனாகிய பிரமசாரி பூசித்த தலம் என்க. உத்தம குணங்களுடையானும்
சிவபத்தனுமான மாவலியை யாதொரு குற்றமுமின்றியே, தேவர்கள்
வேண்டுதலுக்காக வஞ்சித்து அழித்தமையால் உளதாகும் பழியைப்
போக்கிக்கொள்ளத் திருமால் இறைவனை வழிபட்டார் என்பது
சிவபுராணங்களிற் கண்டது. குற்றுருவத்தோடு விளைத்த கேட்டினைச்
சீர்ப் படுத்திக்கொள்ள அவ்வுருவத்தோடு பூசித்தவகையை,    

என்ற (ஆளுடைய பிள்ளையாரது - சாதாரிப்பண் - 4) இத்தலத்
தேவாரத்திற் காண்க. இங்குக் குழி என்பது தங்குமிடம் - தலம் என்ற
பொருளில் வந்தது அரதைப்பெரும் பாழி என்பதிற் பாழி என்றதுபோல.
இந்தத் தலத்துக்கு நம்பிகள் அருளிய திருப்பதிகம் இப்போது கிடைத்திலது
- இறந்துபட்டதுபோலும்.

     தலவிசேடம் - திருமாணிகுழி - நடுநாட்டுத் தலங்களில் 17-வது தலம்.
இது திருப்பாதிரிப்புலியூரிலிருந்து மேற்கே 5 நாழிகை சென்று தெற்கில்
அரைநாழிகை கடந்து சென்றால் கருடநதியின் தென்கரையில் உள்ளது.
நம்பிகள் திருவதிகையிலிருந்து சென்று இதனை அடைந்தவழி வேறு.
தலசரிதக் குறிப்புக்கள் மேலே உரைக்கப்பெற்றன. சுவாமி - மாணிக்கவரதர்.
தேவியார் - மாணிக்கவல்லி.

     (இ-ள்.) பரம்பொருளை......போய் - அங்கே முழுமுதற்
பொருளாகிய சிவபெருமானைப் பணிந்து அவரது பாதங்களை வந்தித்துக்
கொண்டுபோய்; பணிந்தவர்க்கு.......பாடி - தம்மை வணங்கியவர்களுக்கு
வேண்டும் வரங்களைத் தருபவராகிய இறைவன் எழுந்தருளிய
திருத்தினைநகரை வணங்கித் திருப்பதிகம் பாடிய பின்னர்;
நரம்பு.....அணைந்தார் - நரம்புகளையுடைய யாழின் ஒலியும்,
முழவினொலியும், வேத ஒலியும், அரம்பையர் பாடும் கீதவொலியும்
இடையறாது முழங்கும் திருத்தில்லையின் எல்லையைச் சென்று சேர்ந்தார்.

     (வி-ரை.) பரம்பொருளைப் பணிந்து தாள்பரவி - பணிந்து
சிவபெருமானை. பரவியது அவரது சீபாதங்களை. அப்பாதங்களை தமது
முடிமேல் நின்று சிவ தீக்கை செய்தருளினமையால் அந்நன்றி்யின்
பொருட்டுப் பரவினார். முன்பாட்டுக் காண்க. திருவடியாவன ஞானசத்தி
கிரியாசத்தி என்பன. இவையே திருவடியாக உபசரிக்கப்பெறும். இதன்
விரிவைத் திருமூலர் திருமந்திரம் முதலிய ஞானசாத்திரங்களுட் காண்க.

     பணிந்தவர்க்கு வரந்தருவான் - (தினைநகரை - பாடி) - நீடுவதாகக்
கருதி உழன்றுதிரியும் மானிடயாக்கை அழியத்தக்கது. இதனைப்
பொருளென்று கரு தாது சென்று அடைந்தால், திருத்தினைநக ருள்ளே
நின்ற சிவக்கொழுந்து அழியா வரத்தைத் தருவார் - என்ற பதிகக்
கருத்தை இவ்வாறு குறிப்பிட்டார். பதிகத்தை நோக்குக. “நீடு பொக்கையிற்
பிறவியைப் பழித்து நீங்கலாமென்று மனத்தினைத்
தெருட்டி.....சிவக்கொழுந்தினைத் திருவடியிணைதான்... வன்றொண்டனூர
னுரத்ததமிழ்.......“ என்ற திருக்கடைக் காப்பினையும் காண்க.

     தினைநகரை வணங்கினர் வண்தமிழ்பாடி - தலத்தைக்
கண்டபோதே, இதனுட் சென்றடைக; அடையிற் பிறவியொழியும் - என்று
இப்பதிகம் பாடினார் - இது தலத்தின் புறத்தே நின்று தலத்தைப் பாடியது.
ஆதலின் நகரை வணங்கி - தமிழ்பாடி - என்றார். சென்று அடை மனனே
என்ற தேவார மகுடத்தினால் உள்ளே சென்று அடையு முன் பாடியது
என்பது பெறப்பட்டது. இவ்வாறே மேல் வரும் தேவாரங்களிலும்
உய்த்துணர்க. தேவாரம் சரித ஆதரவாயினமையும் காண்க.

     தமது மனத்தைத் தெருட்டுவது போல உட்கொண்டு உலகினர்க்கு
வழிகாட்டும் வண்மையுடைமையின் வண்தமிழ் ஆயிற்று. வணங்கினராகிப்
பாடி - முற்றெச்சம்.

     யாழ் ஒலி - முழவொலி - வேதவொலி - கீதவொலி - பொருள்
உள்ள சத்தமாகிய வேத கீத ஒலிகளுடன் அவ்வாறல்லாத யாழும் முழவும்
சேர்த்து ஒலி யென்றதென்னை? எனின்: யாழ் - ‘இன்னிசை வீணையர்
யாழின ரொருபால், இருக்கொடு தோத்திர மியம்பின ரொருபால்' என்ற
திருவாசகத்தின்படி யாழிசையோடு சேர்த்து இறைவன் புகழ் பாடிக்கொண்டு
அன்பர்கள் எங்கும் நிறைவதால் துதியுடன்சேர இதுவும் ஒலி எனப்பெற்றது;
முழவு - ‘ஒருவன் நீடரி காடரங்காக, மாவை நோக்கியோர் மாநட மகிழ
மணிமுழா முழக்கல் வருள்செய்த, தேவதேவ' என்ற நம்பிகள்
(திருப்புன்கூர் 8) தேவாரத்தின்படி இறைவனது அருள் நடனத்திற்கேற்ப
இது முழக்கப்பெறுதலின், இதுவும் செம்பொருள் பொருந்தலின், அதனோடு
சேர்த்து ஒலி எனப்பெற்றது. இன்றும் தில்லைக்கூத்தன் திருமுன்னர்
ஏற்றபெற்றி முழா முழக்கி வழிபாடு நடைபெறும் போது இதனைக் கண்டு
உண்மை உணரத்தக்கதாம். ‘மிகநல்ல வீணைதடவி' (கோளறு பதிகம் 1),
‘வருங்கடன் மீளநின் றெம்மிறை நல்வீணை வாசிக்குமே' (அப்பர் -
பொதுத் திருவிருத்தம்), ‘மற்றொருகை வீணை யேந்தி' '(திருஞான -
திருநணா - 2), ‘மழலை வீணையர்' (“வலஞ்சுழி - 9), ‘கொடுகொட்டி
வீணை முரல' (நனிபள்ளி - 7) என்பனவாதிய திருவாக்குக்களின்படி
ஐந்தொழில் அருள் நடனத்திலே சிருட்டித் தொழிற்காக இறைவன்
எழுப்பும் பொருள்குறித்த வீணை ஒலியும், அவனிடத்திலிருந்து உண்டாகும்
நாதமும், அவன் சொன்ன நாத உருவமாகிய வேதமும், அதுநோக்கித்
தேவர்கள் நிறைதலின் அரம்பையர் கீதமும் என்றும் இடையறாமல் நிகழும்
தில்லை - என்பது குறிப்பாம்.