என்ற திருவாசகப் பொருளையும் இங்குக் கூர்ந்து நோக்குக.

     ஐந்து - இங்கே ஐந்து என்பதில் ஐகாரம் அஞ்சு
என்றதிற்போல எதுகை நோக்கிக் குற்றெழுத்து மாத்திரையாய்
நின்றது. “ஈரள பிசைக்கு நெட்டெழுத்தென்ப“ என்றபடி இது
இரண்டு மாத்திரை இசைக்குமாயினும் செய்யுள் விகாரமாய் இங்கு
ஒரு மாத்திரையே கொள்க.

     மேற்பாட்டிலே கைகளோ கண்களோ கரணமோ என்ற
ஐயப்பாட்டை உணர்த்த ஓகாரங்களாற் கூறிய ஆசிரியர்,
அஞ்சலித்துத் தாழ்ந்ததன் பயனாக, இங்கே ஐயத்தை நீக்கித்
தெளிவுறுத்த ஏகாரங்களாற் கூறிய அழகும் பொருளாழமும்
உய்த்துணர்க. மேலும், மேற்பாட்டிலே மலர்த்தி என்ற பிறவினை
அவ்வாறு மலர்த்தியதன் பயனாக அப்பெரியோன் இப்பாட்டிலே
தன்வினையாக மலர்ந்தாராயினமையும் நோக்குக. மலர்த்துதல் -
இறைபணி வழுவாது நிற்கும் துரியநிலை. மலர்தல் - போதநிலை
முடிந்த துரியாதீத நிலை.

     கண்களுக்குச் சொல்லியவாறே கரணங்கள் நான்கும்
சிந்தையேயாக என்ற இடத்து அந்தக்கரணங்கள் நான்கினுள்ளே
ஒழிந்த ஏனைய சிந்தை அகங்கார முதலியவைகள் தொழிற் படாது,
நான்கும் சிந்தையின் தொழிலேயாகி நிற்க எனவும்; குணமொரு
மூன்றும் திருந்து சாத்துவிகமே யாக - சாத்துவிகம், இராசதம்,
தாமதம் என்ற மூன்று குணங்களில் ஏனையிரண்டும் தொழிற்படாமல்
சாத்துவிகத்துள் அடங்கி நின்றன எனவும் கொள்க.

     கண்களே கொள்ள - என்றதனால் புறக் கருவிகளாகிய
பொறிகள் அடைந்த நிலையும், சிந்தையேயாக - என்றதனால்
அவற்றைக் கலக்கும் அக்கரணங்கள் பெற்ற நிலையும்,
சாத்துவிகமேயாக - என்றதனால் அந்தக்கரண புறக்கரணங்களைத்
தூண்டிப் பிரேரிக்கும் முக்குணங்கள் உற்ற நிலையும் உணர்த்தினார்.
முழுதும் சாத்துவிகத்தினாலே தூண்டப் பெற்ற சிந்தையுடன் கலந்த
கண்ணின் காட்சி மயமேயாகிய அத்தன்மையுடன் ஆனந்தக் கூத்தின்
வந்த இன்ப வெள்ளத்திலே நிலைத்து மகிழ்ந்தனர் ஆரூர் நம்பிகள்
என்க.