அருச்சித்தல் - இங்குத் தவஞ்செய்து வழிபடுதல் என்ற பொருளில் வந்தது. அருச்சனை செய்யப் பூப்பறித்தற்கு இம்
முனிவர்பெருமான் புலிக்காலுருவங் கொண்டமையும் கருதுக; தம்மை
வழிபட்டு வினவிய முனிவர்களுக்கு மேலும் கருத்து ஊன்றுதற்காகத்
தமது தொடர்புபற்றி எடுத்த தகுதியும் காண்க.

     பெருமைசேர் - பெருமைகள் யாவும் வந்து புகலடைந்த -
என்க. புராண இதிகாசங்களால் மட்டுமேயன்றிக் கைவல்யம்
சாந்தோக்கியம் என்ற உபநிட தங்களால் (வேதம்) துதிக்கப்பெற்று
வேத சம்மதமானதலமாகிய பெருமை விராட்புருடனுக்கு
இருதயத்தானமாகிய பெருமை - [“நீவிரிருவரும் கண்ட மன்றம்
இதயமாம்” என்ற திருவிளையாடற் புராணம் காண்க.] சற்புத்திரப்
பேற்றிற்காகத் தவஞ் செய்த அநசூயை யம்மையாரது அஞ்சலித்த
கையிலே ஆதிசேடன் குமாரராக வந்து விழுந்த காரணத்தால் (பத்
- விழுதல்; அஞ்சலி - கூப்பியகை) பதஞ்சலி எனும் பேர்பெற்ற
முனிவர் பூசித்த பெருமை சேர் என்ற எதிர்காலக் குறிப்பினால்
இப்புராணம் பாடிய சேக்கிழார் பெருமானுக்கு அடியெடுத்துக்
கொடுத்தும், உண்ணின் றுணர்த்தியும் உபகரிக்கும் பெருமை -
காண முத்தி கொடுக்கும் பெருமை - முதலிய பல பெருமைகளும்
உள்ளிட்டுரைக்க நின்றது.

     ஒருமையாளர் - “செம்மை வெண்ணீற் றொருமையினார்” (சண்டீசர் புரா - 2) என்ற இடத்திற்போலச் சிவபெருமான்
ஒருவரிடத்திலே யன்றி வேறொன்றிலும் சிந்தை செல்லாதவர்
எனலுமாம். “ஒருமையால் உலகை வெல்வார்” (தடுத் - புரா - 196)
என்பதும் காண்க. தாம் வேறு, இறைவன் வேறு, என்றில்லாமல்
பெருமானும் தாமும் அத்துவிதக் கலப்பினாலே ஒரு தன்மைப்பட்ட
மனத்தையுடையவர்களே ஒருமையாளர் எனப்பெறுவர். ஒருமை -
ஒன்றுபட்ட தன்மை. “தம்பிரானைத் தன்னுள்ளந் தழீஇயவன்”
என்றதும் காண்க. இதனைப் “பொது நீக்கித் தனைநினைய
வல்லோர்க் கென்றும், பெருந்துணையை” என்ற
திருத்தாண்டகத்தும் காண்க.

     ஒருமையாளர் வைப்பாம் - அருச்சித்த புலிமுனிவர்க்கே யன்றி ஏனை முனிவர்களுக்கும் தில்லைவாழந்தணர் முதலியோர்க்கும்
நித்தமாகிய சேமநிதி. வைப்பாம் - முக்காலத்தும் நிகழ்வது என்க.

     ஒங்கும் - எக்காலத்தும் வளர்ந்து விளங்கும்.

     பெருமைசூழ் - என்பதும் பாடம்.  31