செழும்பாறை - பாறையின் செழுமையாவது - முன்பு,
சிவனடியார்க்குக் கந்தை புடைத்திட உதவிவந்தமையும், இப்போது,
நாயனார் தலையை மோதிப் புடைக்க நின்றமையும், பின்பு, 
அத்தலையைப் பிடிக்க ஏகப்பவாணருடைய திருக்கை அதன்
மருங்கு எழுந்துவர நின்றவையுமாம். துணிந்து எழுவார் (1201) -
"எற்றுவன்"என்று அணைந்து - எற்றச் - செங்கை - வந்து - எழுந்து
- பிடித்தது என்று கூட்டி முடித்துக் கொள்க.

     மனத்தில் இதுவே செயல் என்று துணிந்ததற்கும்,
அத்துணிபின்படி அச்செயலை நிறைவேற்றுதற்கும் இடையில்
எவ்வகையாலும் கால நீட்டிப்பு (தாமதம்) இல்லை என்று குறிக்கத்
துணிந்து - அணைந்து - எற்ற - என்று தொடர்ந்து செல்லும்
வினையெச்சங்களாற் கூறினார்.

     எற்ற - எற்றுதலாகிய வினை (செயல்) முற்றுப்பெறாது
இடையே தலையைச் செங்கைபிடித்ததனால், அவ்வினை,
எச்சமாகவே (எஞ்சியே) நின்றதுகுறிக்க வினை முற்றாற்கூறாது எற்ற
என வினை எச்சத்தாற் கூறிய நயமும் காணக. எற்றும் செயல்
முயற்சி யளவில் நின்றதேயன்றி முடிவு பெறவில்லை; என்றதும்
காட்டினார்.

     தலையை எற்றச் செங்கை பிடித்தது - எற்ற என்ற
வினைக்கும், பிடித்தது என்ற. வினைக்கும் தலை என்ற ஒன்றே
செயப்படுபொருளாய் வைத்த நயமும் காண்க. "வேண்டும் பரிசொன்
றுண்டென்னி லதுவு முன்றன் விருப்பன்றே" (குழைத்த பத்து -6)
என்ற திருவாசகத்தின் குறிப்புப்படி, அன்பர் செயலும் ஆண்டான்
செயலும் ஒன்றுபட நிகழ்தலும் குறிப்பித்தவாறு காண்க. "தன்னுடைய
வடியவர்தந் தனித் தொண்டர் தம்முடைய அந்நிலைமை
கண்டன்பர்க் கருள்புரிவ" (1192) தனையே இறைவர்
விருப்பங்கொண்டர் என்பதும் கருதுக.

     எற்றப் பிடித்தது - எற்ற அடியவரது செயல்குறித்த செய
என்னும் வாய்பாட்டு வினையெச்சம் பிடித்தது என்ற ஆண்டவரது
செயல்குறித்த பிறவினை முதல் வினை கொண்டது. அடியார்செயல்
ஆண்டவர் செயலுடன் முடிவுபெறுதல் குறிப்பாகும்.

     அப்பாறை - எற்றிய அந்த என முன்னறி சுட்டு.

     வந்து எழுந்து பிடித்தது - வந்து - நின்ற திருத்தாண்டக
முதலியவற்றாலும் வேத முதலிய இறைவரது மொழிகளாலும்
அறியப்படுகின்றபடி இறைவருடைய கை எங்கும் நிறைந்து நிற்பது;
ஆனால் அன்பு செய்யுமிடத்துக் கூர்ந்து மேல்வருவது அதன்
தன்மை; ஆதலின் வந்து என்றார். எழுந்து என்ற கருத்துமது.
நாயனார் தலையைப் பாறையில் மோதிப்புடைக்காதபடி தலைக்கும்
பாறைக்கும் இடையே செங்கை எழுந்தது என்றபடியாம். பிடித்தது
- எழுந்ததோடமையாது அத்தலையைப் பிடித்துக்கொண்டது
இவ்வாறே "ஊறுகண் டஞ்சித் தங்கணிடந் தப்பவுதவுங் கையை,
யேறுயர்த் தவர்தங் கையாற் பிடித்துக் கொண்டு" (829) என்ற
கண்ணப்பநாயனார் புராண வரலாறுங் காண்க.

     அணி வளைத்தழும்பர் மலர்ச்செங்கை - பாறையில் மோத
எற்றும்போது தாங்குதற்கு மெத்தென விருக்கும் கை என்பது குறிப்பு.
வளைத்தழும்பர் - "கொலைக்க ளிற்றுரி புனைந்ததம் மேனி
குழைந்து காட்டினார்" (1141) என்றபடி தழுவக் குழைந்த
திருமேனியுடையார் என்பது.

     மலர்க்கை என்றும், செங்கை என்றும் கூறியது மென்மையும்
செம்மையும் பெற்றதென்று குறிப்பதற்கு.