விடையார் - அறத்தின் உருவமாகிய விடையினையுடையார்.
தருமமூர்த்தி என்ப.

     திருவாலவாயுள் முக்கட்பரனார்- சிறப்பாகிய
கண்ணுடையார் என்றது. நெருப்பாகிய நெற்றிவிழி. இருள்
போக்குவதும் அஞ்ஞானத்தை எரிப்பதுமாம்.

     இம்மூன்றும், பகைப்பொருள்களை ஒன்றுசேர வாழ வைப்பவர்
என முன்பாட்டிற் கூறிய சிறப்பும், அதுதான் அவ்வவற்றின்
நிலைகளுக்கேற்பத் தருமவழியின் நிறுத்துபவர் என்ற சிறப்பும்,
அந்நிலையிற் பிறழ்ந்தோரைப் போக்கி விளக்கம் செய்வர் என்ற
சிறப்பும் குறித்து நின்றன.

     திருத்தொண்டரை - அத்தன்மைகளையுடைய
தலைவருக்குத் தொண்டராதலின் இவரும் அச்சிறப்புக்களுக்குரியவர்
என்பது. இவரது அன்பின் உறைப்பினாலே கொடியவன்
இறந்துபட்டுச் சமண்போகவும், சைவம் விளங்கவும் கூடிற்று என்பது
இச்சரிதத்தாற் போந்த உண்மை. 985 - 1006 பார்க்க. தொண்டரை
மூர்த்தியாரை என்றுகூட்டி உரைத்த கருத்துமிது.

     மைக்கல்புரை நெஞ்சு - மை - கருமை. நெஞ்சுக்குக்
கருநிறமுடைமையாவது வஞ்சம் முதலிய தீக்குணமுடைமை. வஞ்சம்
பொறாமை முதலிய தீக்குணங்கள் தாமத குணத்தின்பாற்பட்டவை.
தாமத குணத்தின் நிறம் கறுப்பு என்ப. இத்தொடர்பு குறிக்கவே
வஞ்சகன் என்றார். "மை பொதி விளக்கேயென்ன மனத்தினுட்
கறுப்பு வைத்து" (473) என்றது காண்க. கல் - இங்கு
அன்புக்கிணங்காத கடினத்தன்மை குறித்தது. கற்களில் கருங்கல்
மிகக் கடினமுடைத்தென்பர்.