என்னும் வாயுறை வாழ்த்தானும் அறிக. விழுமம் - துன்பம்; கவலை. (28)

     (இ - ள்.) மகவை ஈன்றதாய் - பிள்ளையைப் பெற்ற தாய், கைத்திடும்
மருந்துவாய் மடுத்து - கசக்கும் மருந்தினை அதன் வாயில் ஊட்டி,
பகைபடும் பிணி அகற்றிடும் பான்மைபோல் - பகைத்தலைப் பொருந்திய
பிணியை நீக்குந் தன்மை போல, என்னை இகல் இழைத்து - என்மேற்
சினங்கொண்டு, அறிவுறுத்தினாற்கு - அறிவுறுத்திய அவ்விறைவனுக்கு,
ஏழையேன் செய்யத்தகுவது யாது என - அறிவிலியாகிய என்னாற்
செய்யத்தக்க கைம்மாறு யாதென்று, வரம்பு இலா மகிழ்ச்சியுள் தாழ்ந்தான் -
எல்லையில்லாத மகிழ்ச்சிக் கடலுள் அழுந்தினான்.

     மகவு மருந்தினை உண்ணாதாகவும் தாய் அதனை வலிதின் ஊட்டிப்
பிணிய கற்றுதல் போல என்க. பகைபடும் - உடம்பிற்குப் பகையாகப்
பொருந்தும். தன் பிழை கருதித் துன்பத்துள் ஆழ்ந்தவன் பின்பு இறைவன்
புரிந்த அருள் கருதி இன்பத்துள் ஆழ்ந்தான்.

என்றார். மாணிக்கவாசகப் பெருமானும். (29)

     (இ - ள்.) அமலன் பாதபங்கயம் மூழ்கிய பத்திமைக்கீரன் -
நின்மலனாகிய சோமசுந்தரக்கடவுளின் திருவடித் தாமரையில் அழுந்திய
அன்பையுடைய நக்கீரன், மாதவன் தனக்கு ஆலவாய் மன்னவன் அருளால்
- குறுமுனிவனானவன் தனக்கு அவ்விறைவனருளால், போதகம் செய்த
நூலினை - போதித்த இலக்கணநூலை, புலவர் ஏனோர்க்கும் - ஏனைய
புலவர்களுக்கும், ஆதரம் செயக் கொளுத்தியிட்டு இருந்தனன் - அன்புமிக
அறிவுறுத்தியிருந்தான்.

     ஆலவாய் மன்னவன் - மதுரையிற் சுந்தர பாண்டியனாக அரசுபுரிந்த
இறைவன்; சுட்டாகக் கொள்க. (30)

               ஆகச் செய்யுள் - 2596

     (பா - ம்.) * உறுத்தினாய்க்கு.