பொருளுந் தோன்ற நின்றது; மேல் ‘தந்தையொடு தாயின்றித் தனிக்கூலி
யாளாக, வந்தவெனக் கொருதாயாய்’ என இறைவன் கூறுமாறுங் காண்க. (8)

     (இ - ள்.) வைகலும் - நாள்தோறும், அவித்த செவ்விப்பிட்டினை -
அவித்த பக்குவ மமைந்த பிட்டினை, மருங்கு நான்கு கைகளாய் முளைத்த
முக்கண் கரும்பினை - பக்கத்தில் நான்கு கைகளாக முளைத்த மூன்று
கண்களை யுடைய கரும்பினை, அரும்பு மூரல் செய் - அரும்பிய
புன்னகையினைச் செய்யும், கதிர் முகத்து ஆனந்தத் தேறலை -
விளக்கமாகிய திருமுகத்தினை யுடைய இன்பத்தேனை, ஆலவாய் எம்ஐயனை
- திருவாலவாயில் எழுந்தருளிய எமது சோமசுந்தரக் கடவுளை, அகத்தால்
நோக்கி அன்பினால் அருத்திவிற்பாள் - உள்ளக் கண்ணால் நோக்கி
அன்பினால் முன் ஊட்டிப் பின்விற்பாள்.

     கண் - விழி, கணு. மூரலையுடைய கதிர் செய்யும் முகம் என்றுமாம்.
கரும்பும் தேனுமாகிய ஐயனை, நோக்கி, நோக்க னோக்கம். (9)

     (இ - ள்.) வளைந்த மெய்யுடைய அந்த மாதவ நரைமூதாட்டிக்கு -
கூனிய உடலையுடைய அந்தப் பெரிய தவத்தையுடைய நரைத்த முதியாள்
தனக்கு, அளந்த பங்கு அடைப்பான் - அளந்துவிட்ட பங்கினை
அடைப்பதற்கு, கூலியாள் கிடையாமல் - கூலியாள் கிடைக்காமல்,
ஆற்றத்தளர்ந்து - மிகவும் தளர்ந்து, இனி என்னே மன்னன் தண்டிக்கின்
என்செய்கேன் என்று - இனி என்னே வேந்தன் ஒறுத்தானாயின் யான் யாது
செய்வேனென்று, உளம் தடுமாறி - மனந்தடுமாறி, கூடல் உடைய நாயகனை
உன்னா - மதுரை நாயகனை நினைத்து.      மூதாட்டி தனக்கு என
விரித்துக் கொள்க. அடைப்பான், வினையெச்சம். கூடல் நாயகன் தன்னை
அடிமையாகவுடைய நாயகன் என்க. (10)