(இ - ள்.) கன்னிதன் வதுவைக் கரிகளாய் - வணிக மங்கையின்
மணச்சான்றுகளாய், இலிங்கக் கடவுளும் - சிவலிங்க மூர்த்தியும், கருங்
கவைக் கோட்டு வன்னியும் - கரிய பிளவுபட்ட கிளைகளையுடைய
வன்னிமரமும், நீர்படு கூவலும் வந்தவழி இது - நீர்ஊறுங் கிணறுமாகிய
இவை வந்த திருவிளையாடல் இது; மதுரை நாயகனைச் சென்னியில் வைத்த
முனிவனை - (இனி) சோமசுந்தரக் கடவுளை முடிக்குப் பன்னிரண்டு
அங்குலத்திற்கு மேல் வைத்துத் தியானித்த அக் குறுமுனிவனை, பூசைசெய்து
- பூசித்து, மாதவர் ஒருங்கு எய்தி - அம்மாதவர்கள் ஒருசேரச் சென்று,
ஆலவாயானை - திருவாலவாயுடைய இறைவனை, பல் நிற மலர்தூய்ப்
பரவிய பரிசது பகர்வாம் - பல நிறங்களையுடைய மலர்களைத் தூவி
வழிபட்ட தன்மையைக் கூறுவாம்.

     படுநீர் - ஆழமாகிய நீர் என்றுமாம். மேலைப் படலத்துக் கூறியதனை
அநுவதித்து ‘மதுரை நாயகனைச் சென்னியில் வைத்த முனிவனை’ என்றார்.
பரிசது, அது பகுதிப் பொருள் விகுதி. (1)

     (இ - ள்.) போத ஆனந்தத் தனிக்கடல் பருகும் புயல்புரை முனிவனை
- ஞானாந்தமாகிய ஒப்பற்ற கடலைக் குடிக்கும் முகில்போன்ற அகத்திய
முனிவனை, உலோபாமுத்திரை தன்னொடும் வரித்து -
உலோபாமுத்திரையுடன் இருத்தி, வசிட்டன் ஆதி முனிவரும் - வசிட்டன்
முதலிய முனிவ ரனைவரும், போதொடு சாந்தம் மான் மதம் தீபம் புகைமுதல்
கருவி கைக்கொண்டு - மலர் சந்தனம் மான்மதம் தீபம் தூபம் முதலிய
உபகரணங்களைக் கையிற் கொண்டு, மேதகு சிறப்பால் அருச்சனை புரிந்து -
மேம்பட்ட சிறப்பினால் அருச்சித்து, பின்னும் ஓர் வினா வுரைசெய்வார் -
மீண்டும் ஒரு வினாவினை நிகழ்த்துவார்.

     அகத்தியர் கடலுண்டவராகலின், அஃதேயன்றி இக்கடலும் பருகினரென
ஒரு நயந்தோன்றக் கூறினார். உலோபாமுத்திரை - அகத்தியனாரது
மனைவியார்; மனைவி யாரையும் கூறினமையின் ‘வரித்து’ என்றார்; வரித்தல்
- அழைத்தல்; ஈண்டு அழைத்து ஆதனத் திருத்தி என்க. (2)

     (பா - ம்.) * ஆலவாயானை.