(இ - ள்.) என்று முனி விளம்பக் கேட்டிருந்த காஞ்சன மாலை -
என்று கோதம முனி கூறக் கேட்ட பொன் மாலை, துன்று திரைக் கடல்
ஆடத் துணிவு உடைய விருப்பினளாய் - நெருங்கிய அலைகளையுடைய
கடலில் ஆடுவதற்குத் துணிந்த விருப்பத்தையுடையவளாய், தன் திரு மா
மகட்கு உரைத்தாள் - தன்னுடைய செல்வப் புதல்வியாருக்குக் கூறினாள்;
செழியர் தவக்கொழுந்து அனையாள் - பாண்டியர்களின் தவக் கொழுந்து
போல்வாராகிய பிராட்டியார், சிறிது உள்ளம் தளர்வு எய்தி - சிறிது உள்ளந்
தளர்ந்து, இறைவற்கு உரைப்பல் எனச் சென்று - இறைவனுக்கு இதனைக்
கூறுவேன் என்று கருதிப் போய் எ - று.

     உள்ளந் தளர்வெய்தியது தாய் புறம் போதலும், தாம் அவளைப்
பிரிந்திருத்தலுங் கருதியென்க. (10)

     (இ - ள்.) தன்னை உடைய பெருந்தகை வேந்தர் பெருமான் முன்
சென்று - தன்னைக் கிழத்தியாகவுடைய பெரிய தகுதியையுடைய மன்னர்
பெருமானாகிய சுந்தர பாண்டியர் திருமுன் சேர்ந்து, அன்னம் என நின்று
செப்புவாள் - அன்னம் போல நின்று கூறுவாள், குறள் வீரற்கு அன்று
அன்னக் குழியினொடு ஆறு அழைத்த அருட் கடலே - பூத வீரனுக்கு
அன்று அன்னக் குழியையும் வையையையும் அழைத்துத் தந்த
கருணைக்கடலே, இன்று அன்னை கடல் ஆட வேண்டினாள் என்று - இது
போது என் தாய் கடலிற் சென்று நீராட விரும்பினாள் என்று கூறி, இரந்தாள்
- குறையிரந்தாள் எ - று.

     தன்றன்னை என்பதில் இரண்டாவது தன் சாரியை. அன்று ஒரு பூத
வீரனுக்கு ஆற்றினையழைத்த நீ இன்று என் அன்னை நீராடுதற்குக்
கடலினை அழைத்துத் தருதல் தகவுடைத்தென்பார் 'ஆறழைத்த அருட்
கடலே' என்றார். (11)

     (இ - ள்.) தேவி திருமொழி கேட்டு - தேவியாரின் திருவார்த்தையைக்
கேட்டு, தென்னவராய் நிலம் புரக்கும் காவி திகழ் மணிகண்டர் - பாண்டி
மன்னராய் நிலவுலகைக் காக்கும் நீலமலர் போல விளங்கும் அழகிய
மிடற்றினையுடைய இறைவர், கடல் ஒன்றோ - ஒரு கடல் மாத்திரமோ,
எழுகடலும் கூவி வரவழைத்தும் என - ஏழு கடலையும் கூவி
வரவழைப்போம் என்று கூறி, உன்னினார் - அவை வருமாறு நினைத்தார்
(நினைத்தலும்), குணபால் - அம் மதுரைப் பதியின் கீழ்பாலுள்ள, ஓர் வாவி
இடை எழு வேறு வண்ணமொடும் வருவன - ஒரு வாவியிடத்தே
எழுவகைப்பட்ட நிறங்களோடும் அவை வாரா நின்றன எ - று.