மலர்ச்சார்பினாலல்லாமல், அற்கு உற்ற குழற்கு - இருளை யொத்த
கூந்தலுக்கு, நாற்றம் இல்லை என்றான் - இயற்கையாக மணம் இல்லை
என்று கூறினான்; ஐயன் - இறைவன்.

     பொற்குற்ற, அற்குற்ற என்பவற்றில் குவ்வுருபை ஐயுருபாகத் திரித்து
உற்ற என்பதை உவமவுரு பாக்குக; குற்ற எனப் பிரித்து, பறித்த என்று
பொருளுரைப்பாரும் உளர். (103)

     (இ - ள்.) பங்கயம் முகம் மென் கொங்கைப் பதுமினி குழலோ என்ன
- தாமரை மலர்போன்ற முகத்தையும் மெல்லிய கொங்கையையுமுடைய
பதுமினி கூந்தலோ என்று வினவ, அங்கு அதும் அனைத்தே என்றான் -
அக்கூந்தலும் அத் தன்மைத்தே எனக் கூறினான்; ஆலவாய் உடையான்
தெய்வமங்கையர் குழலோ என்ன - திருவாலவாயுடைய இறைவன்
தேவமகளிரின் கூந்தலோ என்று வினவ, அன்னதும் - அக்கூந்தலும்,
மந்தாரத்தின் கொங்கு அலர் அளைந்து நாறும் கொள்கையால் -
மந்தாரத்தின் மணமுடைய மலர்களைக் கலந்து மணங்கமழுந் தன்மையினால்,
செய்கைத்து என்றான் - செயற்கை மணமுடையதே என்று கூறினான்.

     பத்தினிப் பெண்டிர் கூந்தலுக்கும், தேவமகளிர் கூந்தலுக்கும் இயற்கை
மணமுண்டென்பார் அவற்றை விதந்து வினவினார். அங்கதும் என்பதில்
அங்கு அசை; அதும் என முற்றுகரம் கெட்டது. செய்கைத்து - செய்யற்கை
யுடையது. (104)

     (இ - ள்.) நீ பரவி வழிபட்டு ஏத்தும் - நீ துதித்து வழிபட்டு
வணங்கும், பரஞ்சுடர் - பரஞ்சோதியாகிய, திருக்காளத்தி அரவு
நீர்ச்சடையார் - திருக்காளத்தியிற் கோயில் கொண்டருளிய பாம்பையும்
கங்கையையும் அணிந்த சடையையுடைய இறைவரது, பாகத்து அமர்ந்த
ஞானப் பூங்கோதை - இடப்பாகத்தில் எழுந்தருளிய ஞானப் பூங்கோதையின்,
இரவின் ஈர் குழலும் அற்றோ என - இருளை யொத்த தண்ணிய கூந்தலும்
அத்தன்மைத்தோவென்று வினவ, அஃதும் அன்றேஎன்னா - அக்கூந்தலும்
அத்தன்மையை உடையதே என்று, வெருவிலான் - சிறிதும் அஞ்சாது,
விளைவு நோக்கான் சலமே முற்றச் சாதித்தான் - மேல் வருவதை அறியாமல்
முடியவும் சலஞ்சாதித்தான்.