என்பவாகலின், 'கட்புலனாதி யைந்து முவப்புற' என்றார். உவர்ப்பற என்பது
பாடமாயின் வெறுப்பின்றாக எனப் பொருளுரைத்துக் கொள்க. அமுது -
தேவருண்டியும், மோக்கமும் ஆம். மோக்கவுலகமும் கைத்தலை,

என்பதனா லுணர்க. அமுதுங் கைப்ப என்றது, பொதுவகையால்
அவரளிக்கும் இன்பத்தின் சிறப்புக் கூறியவாறு. 'பெருங்குலக் கற்பினார்
போல் நட்பிடைப்படுத்தி' என்றது மேலாயினாரையும் அவர் தம் வயமாக்கும்
இயல்பு கூறியவடி. உம்மைகள் உயர்வு சிறப்பு. பெட்பம் என்பதில் அம் :
பகுதிப் பொருள் விகுதி; சாரியையுமாம். ஆல் : அசை. (53)

     (இ - ள்.) வழுக்கு அறு வாய்மை மாண்பும் - தவறில்லாத
வாய்மையின் மாட்சியும், கங்கைதன் மரபின் வந்த - கங்கையின்
குலத்திற்றோன்றிய, விழுக்குடிப் பிறப்பும் - சீரிய குடிப்பிறப்பும், மூவர்
ஏவிய வினைகேட்டு ஆற்றும் ஒழுக்கமும் - மூவர்கள் கூறிய வினைகளைக்
கேட்டு முடிக்கின்ற ஒழுக்கமும், வேந்தர்க்கு - அரசருக்கு, அமைச்சாய் -
மந்திரியாய், உறுதி சூழ்வினையும் - ஆவன ஆராயும் வினையும், குன்றா -
குறையாத, இழுக்கு அறும் - கோழைபடாத, மேழிச் செல்வர் - மேழியால்
வருஞ் செல்வத்தையுடைய வேளாளரின், மறுகுவளம் - வீதியின்
வளப்பங்களை, இயம்பல் உற்றாம் - சொல்லத் தொடங்கினோம் எ - று.

     வேளாளர் வாய்மையிற் சிறந்தாராதலை,

எனச் சேக்கிழார் புராணத்துக் கூறப்பட்ட வரலாற்றானறிக. அவர் கங்கை
குலத்தினராதலை,