என்னும் சிவஞான சித்தித் திருவிருத்தங்களான் முறையே யுணர்க.
கொங்கயற்கண்’ என்புழி ஐகாரம் திரிந்தது. மலையத்துவச பாண்டியனது
வேள்வியின்கண்ணே இறைவி மூவாட்டைக் குழவியாகத்
தோன்றியருளினமையால் ‘பாண்டியன் மகள்போற் கோலங் கொண்ட’
என்றார். அங்கயற்கணம்மை - பெயர்; மீனாட்சியம்மை. போதுமென்னும்
உம்மை தொக்கது. பொழுது என்பது போது என மருவிற்று. அகத்துள்
வைத்தல் - சிந்தித்தல். (8)

     (இ - ள்.) உண்மை அறிவு ஆனந்த உருவாகி - சத்துசித்து
ஆனந்தமே திருவுருவாகக்கொண்டு, எவ்வுயிர்க்கும் உயிராய் - எல்லா
உயிர்களுக்கும் உயிராய், நிரின் தண்மை - நீரில் தட்பமும், அனல்
வெம்மை என - தீயில் வெப்பமும் பேல, தனை அகலாது இருந்து -
தன்னை நீங்காதிருந்து, சர அசரங்கள் ஈன்ற - திரிவனவும் நிற்பனவுமாகிய
பொருள்களைப் பெற்ற, பெண்மை உருவாகிய - பெண்மை வடிவாகிய தன்
ஆனந்தக்கொடி - சிவகாம வல்லியார், மகிழ்ச்சி பெருக - கண்டு களிகூர,
யார்க்கும் - அனைவருக்கும், அண்மையதாய் - அணித்தாய், அம்பலத்துள்
- பொற் சபையின்கண், ஆடியருள் - திருநடனம் செய்தருளும்,
பேரொளியை - பெரிய ஒளிப்பிழம்பாகிய சபாபதியை, அகத்துள் வைப்பாம்
- மனத்துள் வைத்துச் சிந்திப்பாம் எ - று.

     ‘நீரின் றண்மை அனல் வெம்மை’ என்பன இறைவி இறைவனோடு
தாதான்மியமாய் நிற்குந் தன்மையை உணர்த்த வந்த உவமைகள். தன்
ஆனந்தக் கொடி - சிவகாமவல்லி என்னும் பொருட்டு; தன் - சிவம்; அன்றி,
ஆனந்தக்கொடி என்பதனைப் பெயராக்கித் தனது ஆனந்தக்கொடி எனலும்
ஆம். இறைவி கண்டு மகிழ இறைவன் திருக்கூத்தியற்றுதலை,

என்னுந் தேவாரத் திருவிருத்தத்தாலும் அறிக. (9)