(இ - ள்.) கற்பவை கற்றும் - கற்கத் தகுவனவாய மெய்ந்நூல்களைக்
கற்றும், கேட்டும் - (அந்நூற் பொருளைப் பெரியார்வாய்க்) கேட்டும்,
கேட்டவை - (அங்ஙனங்) கேட்டவைகள், கருத்துள் ஊற - கருத்தில்
பதியும்படி, சொல்பொருள்நினைந்தும் - சொல்லையும் பொருளையும்
பலகாற் சிந்தித்தும், கேட்போர்க்கு உணர்த்தி - கேட்பவருக்கு அறிவித்து,
உள் துளக்கம் தீர்த்தும் - (அவர்கள்) உள்ளத்திலுள்ள ஐயத்திரிபாகிய
கலங்களைப் போக்கியும், எல் பகல் இரவு நீங்கு இடத்து - ஒளி
பொருந்திய பகலும் இரவும் அற்ற விடத்தில், மெய் அறிவு ஆனந்த அற்புத
வெள்ளத்து - சச்சிதானந்த சொரூபமாகிய அற்புத வெள்ளத்தின்கண்,
ஆழாது ஆழ்ந்தும் - படியாமற் படிந்தும், நாள் கழிப்பர் சில்லோர் -
நாளைப் போக்குவர் சிலர் (அப்பதியில்) எ - று.

     கற்பவை - கற்கத் தகுவனவாகிய ஞான நூல்கள். நினைதல் -
சிந்தித்தல். கேட்போர்க்குணர்த்தியென்றது கேட்பித்து என்றவாறு.
இவற்றுடன் கற்பித்தலையுங் கூட்டி ஞான பூசை யென்பார்; 'ஞானநூல்
தனையோத லோது வித்தல் நற்பொருளைக் கேட்பித்தல் தான்கேட்டல்
நன்றா, ஈனமிலாப் பொருளதனைச் சிந்தித்த லைந்தும் இறைவனடியடை
விக்கு மெழின்ஞான பூசை' என்பது சிவஞானசித்தி. எல் - ஒளி. இரவு
பகல் என மாற்றிக் கொள்க. இரவு பகலற்ற விடமாவது கேவல
சகலங்களின் நீங்கிய சுத்தாவத்தையில் நிற்கும் அருளா தார நிலை; 'இரவு
பகலில்லா வின்ப வெளியூடே, விரவி விரவிநின் றுந்தீபற, விரைய
விரையநின் றுந்தீபற' என மெய்ந்நூல் கூறுதலுங் காண்க. மெய் -
அழிவில்லது; சத்து. ஆழாது ஆழ்தல் - அதுவாதலும் வேறாதலுமின்றிப்
பேரின்ப நிட்டை கூடியிருத்தல். (107)

     (இ - ள்.) தன் நிகர் உயர்ச்சி இல்லான் - தனக்கு ஒப்பும் உயர்வு
மில்லாதவனே, காப்பியத் தலைவன் ஆக - காப்பியத் தலைவனென்று,
முன்னவர் மொழிந்தது - முன்னுள்ளவர்கள் கூறியது, ஏனோர் தமக்கு
எலாம் முகமன் அன்றோ - மற்றையோர்க்கெல்லாம் உபசாரமல்லவா,
அன்னது தனதே ஆகும் அண்ணலே - அவ்வுயர் வொப்பில்லாத
தன்மையைத் தனக்கே உரிமையாகக் கொண்டிருக்கும் இறைவனே, பாண்டி
வேந்தாய் - பாண்டி மன்னனாய், இந்நகர்க்கு அரசன் ஆவான் - இம்மதுரை
நகருக்கு அரசனாவானும், இக்கவிக்கு இறைவன் ஆவான் -
இக்காப்பியத்திற்குத் தலைவனாவானும் ஆகும் எ - று.

     காப்பியம் - கவியால் இயற்றப்படுவது; கவி - புலவன்; காப்பியம்
என்பது தமிழில் தொடர்நிலைச் செய்யுள் எனப்படும். காப்பியத் தலைவன்
ஒப்புயர் வில்லானாதல் வேண்டுமென்பதை,