நாள் நின்று அவ்வூழிதோறும் என வுரைத்தலுமாம்; உம்மை தொக்கது.
'கைலை மூவுலகும் ஒடுங்கு கின்றநா ளோங்கிய வோக்கம்' என முன்னுங்
கூறினார்; ஆண்டுக் காட்டிய 'ஊழிதோ றூழி முற்று முயர்பொன்
னொடித்தான் மலைய' என்பதனை ஈண்டுங் கொள்க. ஓங்கல் என்பது
மலைக்குத் தொழிலாகுபெயர்; அல் : பெயர் விகுதி யென்னலுமாம். (2)

     (இ - ள்.) அரம்பை மாதரார் ஆடலின் அரவமும் - தேவ
மகளிரின் கூத்தின் ஒலியும், பாடல் நரம்பின் ஓசையும் - பாடலின் ஒலியும்
யாழின் ஒலியும், முழவு அதிர் சும்மையும் - மத்தளம் அதிர்கின்ற ஒலியும்,
நால்வாய் வரம்பு இல் ஓதையும் - யானைகளின் அளவிறந்த ஒலியும்,
அருவி வீழ் ஒலியும் - அருவிகள் வீழ்கின்ற ஒலியும், மாறாது - நீங்காது.
வானமும் திசைகளும் நிரம்பி நிமிர்வன - வானுலகத்தும் திக்குகளிலும்
சென்று நிரம்பி மிகுவன எ - று.

     ஓசை யென்பதனைப் பாடலோடுங் கூட்டுக. நரம்பு : ஆகுபெயர்.
நால்வாய் : தொங்கும் வாயையுடையது என அன்மொழித்தொகைக்
காரணப்பெயர். மாது, ஓ : அசை. அரவம் முதலியன சொல் வேறு பட்டு
ஒரேபொருளில் வருதலின் இது பொருட் பின்வருநிலை. (3)

     (இ - ள்.) அரன் கயிலையும் - (சிவபிரானே யன்றி) அவன்
வீற்றிருக்கும் கயிலாய மலையும், வெந்த நீற்று ஒளி வெண்மையும் -
வெந்த திருநீற்றின் ஒளிபோலும் வெண்மையையும், விமலனை அகம்
கொண்டு - நின்மலனாகிய இறைவனைத் தன்னிடத்தே கொண்டு, அத்தம்
இன்றியே அசைவற இருக்கையும் - அழிவில்லாமல் அசைவற்று
இருத்தலையும், அருவிவந்த கண்களும் கொண்டு - அருவி வருகின்ற
இடங்களையுங் கொண்டு, அவண் இருக்கும் மாதவர்க்கு - அங்கு
இருக்கின்ற பெருமை பொருந்திய முனிவர்களுக்கு, தனது சாரூபம் தந்தது -
தனது சாருப பதவியைக் கொடுத்தது எ - று.

     சாரூபம் - பதமுத்தி மூன்றனு ளொன்று. சிவசாரூபமாவது முக்கண்,
சடைமுடி, நாற்றோள், மணிமிடறு, மான் மழு வேந்துகை முதலியனவுடைய
சிவனது திருவுருவைப் பெறுதல். வெண்மை, இருக்கை, கண்கள் என்பன
கைலைக்கும் மாதவர்க்கும் பொதுவாக வுள்ளன வாதலின் கைலையும்
தனது சாரூபம் தந்ததென்றார்; இது தற்குறிப்பேற்றவகை. திருநீற்றின் ஒளி,
உளத்திற் கொண்டு சலிப்பின்றி யிருத்தல். ஆனந்தவருவி வந்த விழிகள்
என மாதவர்க் கேற்பப் பொருளுரைத்துக் கொள்க. ஆல் : அசை.
கயிலையும் என்னும் உம்மை எச்சப்பொருட்டு. (4)