(இ - ள்.) மூவகைச் சிறப்பும் - தவம் தீர்த்தம் மூர்த்தி என்னும்
மூன்று வகைச் சிறப்பும், உள்ளது ஓர் தானம் மொழிக என - உடைய தாகி
பதி ஒன்றைக் கூறுவாயென, முகமலர்ந்து - முகமலர்ச்சி கொண்டு, அருள்
கூர்ந்து - கருணை மிகுந்து, யாவையும் உணர்ந்தோன் - எல்லா
நூல்களையும் கற்றுணர்ந்த அகத்திய முனிவன், முத்தி மண்டபத்தின் -
முத்தி மண்டபத்தின்கண் ஈர் இரு தொகையின் வந்து இறக்கும் சேவல்கள்
தமையும் - நான்கு என்னுந் தொகைபெற்று வந்து இறந்த கோழிகளையும்,
ஐங்கரன்தனையும் - ஐந்து திருக்கரங்களையுடைய விநாயகக் கடவுளையும்,
சேவல் அம் கொடி உடை - அழகிய கோழிக் கொடியையுடைய, வடிவேல்
காவலன் தனையும் - கூரிய வேற் படை ஏந்தி முருகவேளைம், வடநிழல்
அமர்ந்த - கல்லாலினிழலில் எழுந்தருளியிருந்த; கண்நுதல் பரனையுயம் -
நெற்றியிற் கண்ணை யுடைய தட்சிணா மூர்த்தியையும், பணியா - வணங்கி
எ - று.

     மொழிகென : தொகுத்தல். கூர்ந்தியாவையும் : குற்றிய லிகரம்.
சேவல்கள் என்றது ஈண்டுக் கோழியென்னும் பொதுப்பெயர் மாத்திரையாய்
நின்றது, சேவலங்கொடி : அம் சாரியையுமாம்.

     சேவல்களின் வரலாறு : மூன்றாம் உகத்திலே காசியிலிருந்து
மாகனந்தன் என்னும் மறையயவன் கொடுந்தொழில் பல புரிந்து, தன்
சுற்றத்தாரால் ஓட்டப்பட்டு, மனைவியோடும், மக்களிருவரோடும் கீகட
தேயம் நோக்கிச் செல்வுழி அந்நால்வரும் வேடர்களாற் கொல்லப்பட்டு
உயிர் துறந்தனர்; இறக்கும் பொழுது காசியை நினைத்தமையால், அவன்
பண்டை யுணர்வுடன் சேவலாகவும், மனைவி பெடையாகவும், மக்களிருவரும்
பார்ப்பாகவும் பிறந்து, காசிக்குச் சென்று முத்தி மண்டபத்தை யடைந்து
முத்தி பெற்றனர் என்பது. இதனைக் காசி காண்டத்து, முத்தி மண்டபத்தின்
கதையுரைத்த அத்தியாயயத்திற் காண்க. (22)