வெறுத்த மால்யானை - நிழலை வெகுளுகின்ற மத மயக்கத்தையுடைய
யானைகளும், மன்னர் - வீரர்களுமாகிய, வேலை புக்கு எழுந்து -
நால்வகைச் சேனைக் கடலின் நடுவிற் றோன்றி, அந்த அவுணர்கோ
மகனைச் சூழ்ந்தான் - அந்த அவுணர் தலைவனை வளைத்தான் எ - று.

     தவா - தாவா என்றதன் குறுக்கம் : ஈறு கெட்ட எதிர்மறைப்
பெயரெச்சம். கறுத்த - வெகுண்ட;

என்பது தொல்காப்பியம். யானை மதமயக்கத்தால் தன் நிழலைப் பகை
யானை யென்று கருதி வெகுளும். ஆகிய என்னுஞ் சொல் வருவிக்கப்
பட்டது. (37)

     (இ - ள்.) வானவர் சேனை மூண்டு வளைத்தலும் - தேவர் படை
கோபங்கொண்டு சூழ்ந்ததும், தானவர் கோனும் - அசுரர் தலைவனாகிய
விருத்திரனும், வடவைச் செந்தீ ஆனது - வடவா முகாக்கினியானது,
வரையின் ஓங்கி - மலைபோல உயர்ந்து, அழன்று உருத்து எழுந்தால் என்ன
- கொதித்துச் சினந்து எழுந்தாற்போல, மானம் தலைக்கொள - மான மீதூர,
எழுந்து பொங்கி - எழுந்து கொதித்து, சேனையும் தானும் மூண்டு -
சேனையுந் தானுமாகச் சினமூண்டு, சீறி நின்று அடு போர் செய்வான் - சீறிக்
கொல்லுதற்குரிய போர் செய்யத் தொடங்கினான் எ - று.

     செந்தீ, செம்மை யென்னும் அடை தன்னோ டியைபின்மை மாத்திரை
நீக்கியது. ஆனது : எழுவாய்ச் சொல். நின்றென்பது இசை நிறைக்க வந்தது.
அடுபோர், ஒரு சொல்லாகக் கொள்ளலுமாம். தானும் சேனையும் எனத்
திணைவிரவிச் செய்வான் என உயர்திணை வினைகொண்டது சிறப்பின் வந்த
திணைவழுவமைதி. (38)

     (இ - ள்.) அவுண வீரர் - அசுர வீரர்கள், வானோர் - தேவர்களின்,
சேனை வீரர் மேல் - படைவிரர்கள் மேல், அடுத்தனர் - நெருங்கி, இடி ஏறு
என்ன ஆர்த்தனர் - இடியேற்றைப்போல ஆரவாரித்து, கையில் சாபம் -
கையில் வில்லை, ஆக்கம் கூறி எடுத்தனர் - வெற்றி கூறி எடுத்து, சிறு நாண்
ஓசை எறிந்தனர் - சிறிய குணத்தொனி யுண்டாமாறு எறிந்து, மீளி