சிவஞான போதத்தின் பதினொன்றாஞ் சூத்திரக் கருத்து நோக்கியது இது;
‘அவன் அந்நியமின்றிச் செய்பவர் செய்திப்பயன் விளைத்து நிற்றலான்’
என்னும் வார்த்திகமும் காண்க.

என்னுங் காரைக்கா லம்மையார் திருவாக்கும் இக்கருத்தே யுடையது.
பூசனை புரிவார் எல்லாவற்றையும் இறைவன்பால் ஒப்புவித்தல்
வேண்டுமென்பதும் இதனாற் பெறப்படும். (90)

     (இ - ள்.) என்ன நின்று ஏத்தினானை - என்று சொல்லி நின்று
துதித்தவனை நோக்கி, முன்னவன் - யாவருக்கும் முதல்வனும், அடியார்
எண்ணம் முடிப்பவன் - அடியார்கள் எண்ணியதை எண்ணிய வண்ணம்
முடிப்பவனுமாகிய இறைவன், இன் நகை சிறிது தோன்ற - இனிய புன்னகை
தோன்ற, அருட்கண் நோக்கால் - அருள் நோக்கத்தோடு, உன்னது வேட்கை
யாது - உன்னுடைய விருப்பம் யாது, இங்கு உரை என - இங்குச்
சொல்லுவாயென, தேவர் கோன் - தேவேந்திரன். விரையத் தாழ்ந்து -
விரைவில் வணங்கி, சென்னிமேல் செங்கை கூப்பி - முடியின் மேல் சிவந்த
கைகளைக் குவித்து, இதனை வேண்டும் - இதனை வேண்டுவானாயினன்
எ - று.

     நோக்கியென ஒரு சொல் வருவிக்க. அருட்க ணோக்கால், கண் :
நோக்கிற்கு அடை; ஆல்; ஒடுவின் பொருட்டு. உன்னது : னகரம் விரித்தல்.
இதனை பிற்கூறப் படுவதனை. (91)

     (இ - ள்.) ஐய - ஐயனே நின் இருக்கை எல்லைக்கு அணியனாம்
அளவில் - உன் இருப்பிடத்தின் எல்லைக்கு அணியனாகிய உடனே, நீங்கா
- நீங்காத, வெய்ய - கொடிய, என் பழியினோடு - எனது கொலைப்
பாவத்தோடு, மேலை நாள் அடியேன் செய்த - முற் பிறப்புக்களில்
அடியேனால் செய்யப்பட்ட, மையல் வல்வினையும் - மயக்கத்தைத் தரும்
வலிய தீவினையும், மாய்ந்து - அழிந்து, உன் மலர் அடி வழுத்தி - நின்
தாமரை மலர்போலும் திருவடிகளைத் துதித்து, பூசை செய்யவும்
உரியனானேன் - பூசனை புரியவும் தகுதி யுடையவனானேன்; இதன் மேல் -
இதைவிட, சிறந்த பேறு யாது - பெறத்தக்க சிறந்த பயன் யாதுளது எ - று.