குவித்து - சிவந்த கைகளைக் கூப்பி, தம் கோன் குறை இரப்பார் - தம்
தலைவன் பொருட்டுக் குறையிரந்து வேண்டிக் கொள்வாராகி, ஐய - ஐயனே,
அவித்த பொறியாய் - ஐம்பொறிகளைக் கெடுத்தவனே, எம் அரசும் - எம்
அரசனும், கால் தள்ளும் செவி - காற்றை வீசும் காதுகளையும், தறு கண் -
அஞ்சாமையையுமுடைய, வேழமும் - வெள்ளையானையும், தீங்கு உடையர்
அன்றோ - குற்ற முடையவர்கள் அல்லவா எ - று.

     சவித்த, சபித்தவென்பது திரிந்து நின்றது. தங்கோனுககென்க.
குறையிரத்தல் : ஒருசொல். இரப்பார் : எச்சம்; பெயருமாம். அவித்தல் -
அடக்குதல். பொறி அவித்தாய் என விகுதி பிரிந்து சென்றியையும்.
பொறிகளை யவித்தவனென முனிவன்பால் தீங்கின்மை கூறிற்று.
வெகுண்டாரது பொறுதி வேண்டுவார் தம் கற்றத்தை யுடன்படல்
வேண்டுமாகலின் ‘தீங்குடைய ரன்றோ’ என்றார். திணை விரவிச் சிறப்பால்
உயர்திணை முடிபேற்றன. (16)

     (இ - ள்.) அத்தகைய நீரால் சபித்தீர் - அங்ஙனமாய குற்றத்தால்
சாபமிட்டீர், அடிகேள் - அடிகளே, மற்று - யாங்கள் வேண்டியக்
கோடலினால், இத்தகைய சாபம் - இந்தச் சாபத்தை, இனிவிடுமின் என்று
இரந்து - இப்பொழுதே நீக்கியருள வேண்டுமென்று குறையிரந்து,
கைத்தலங்கள் கூப்பிக் கரைந்தார்க்கு - கைகளைக் குவித்து முறையிட்ட
தேவர்களின் பொருட்டு, இரங்கி அருள் வைத்த முன - மனம் இரங்கிக்
கருணை கூர்ந்த முனிவன், பிறிது சாபம் வகுக்கின்றான் - வேறு
சாபமிடுகின்றான் எ - று

.      நீர் - தடனமை; ஈண்டுக் குற்றமாந்தன்மை. மற்று : வினைமுற்று;
உயர்த்துக் கூறுதற்குட்ச சபித்தீர் அடிகேள் விடுமின் எனப் பன்மையாற்
கூறினார். கரைதல் - சொல்லுதல்; முறையிடுதல். பிறிதாகிய சாபமென்க. (17)

     (இ - ள்.) சிந்தனை வாக்கிற்கு எட்டாச் சிவன் - மனத்திற்கும
வாக்கிற்கும் எட்டாத சிவபெருமான், அருள் அளித்த சேட நிந்தனை -
திருவருளா லருளிய சேடத்தை நிந்தித்த குற்றம், பரிகாரத்தால் நீங்காது -
கழுவாயினால் அகலாது (ஆதலால்), தலைமட்டாக வந்தது - தலை யளவாக
வந்தது, முடிமட்டு ஆக - முடியளவாகக் கடவது; மத்தம்மா -
மதமயக்கத்தையுடைய வெள்ளையானை, வனம்மா ஆகி - காட்டானை யாகி,