(இ - ள்.) எம்மை நீர் விடுதிரேயோ என்பபோல் - எங்களை நீங்கள்
கைவிடுகின்றீர்களோ என்று முறையிடுதல் போல, கலையும் சங்கும் விம்ம -
(சோருகின்ற) மேகலையும் வளையும் ஒலிக்கவும், நாண்மடனும் - நாணமும்
மடமும், உங்கள் உடை நெஞ்சு வெளி ஆறு ஆக - உங்கள் உடைந்த
மனவெளியையே வழி ஆகக் கொண்டு, உம்மை நீத்து அந்தோ ஓடும் -
உங்களை விட்டு ஐயோ ஓடிவிடும்; உரைத்தனம் உரைத்தோம் என்று -
(அதனைச்) சொன்னோம் சொன்னோம் என்று, தம்மை கால் பற்றி
தடுப்பபோல் நூபுரம் ஆர்ப்பச் சென்றார் - தங்களைக் காலைப் பிடித்துத்
தடுப்பன போலச் சிலம்புகள் ஒலிக்கவும் சென்றார் எ - று.

     விடுதிரேயோ, ஏ : அசை. கலை - மேகலை. உடை நெஞ்சு என
மாறுக. அடுக்கு இரக்கத்தில் வந்தது. என்ப; தடுப்ப: தொழிற் பெயராய்
நின்றன. வேட்கையால் உடல் மெலிந்து கலையும் சங்கும் கழலா நிற்கும்.
இச்செய்யுள் தற்குறிப்பேற்றவணி. (118)

     (இ - ள்.) கடி அவிழ் கமலக் காடு பூத்தது ஓர் கருணைவாரி -
மணம் விரிந்த தாமரைக் காடு பூத்த ஓர் அருட்கடலாகிய இறைவனின் அடி
முதல் முடி ஈறாக - திருவடி முதல் திருமுடி முடிய, விழிக் குவளை
அலர்சாத்தி - கண்களாகிய நீலமலரைச் சூட்டி, கொடிய செம்பதுமப்போது -
கொடியையுடைய செந்தாமரை மலர்களை, குழல் மிசைச் சூடுவார் போல் -
(தமது) கூந்தலின் மேலே அணிந்து கொள்வாரைப் போல, தொடி அணி
கரங்கள் கூப்பி - வளையல் அணிந்த : கைகளைத் தலைமிசைக் குவித்து,
துதி என இனைய சொல்வார் - துதி மொழிகள் போல இத்தன்மையவற்றைக்
கூறுவார்கள் எ - று.

     முகம் கண் கை முதலியன செந்தாமரை மலர் போலுதலின் கமலக்காடு
பூத்ததென்றார்;

என்றார் கம்பரும்; இறைவன் திருமேனி முழுதும் செந்நிறமாதலின் இங்ஙனம்
கூறினாரென்னலுமாம்;

என மாணிக்கவாசகப் பெருமாள் அருளிச் செய்தமையுங் காண்க.
நோக்கினாரென்பார் 'விழிக்குவளை சாத்தி' என்றார். கமலக்காடு பூத்த
வாரியில் குவளை சாத்தியென்ற நயம் போற்றற்பாலது. அங்கையின் மேல்
தோள்காறும் நாளம் போறலின் 'கொடிய செங்கமலப் போது' என்றார். (119)