(இ - ள்.) நங்கை நம்பியைத் திளைத்தற்கு என் றோற்றாள் என்பார்
- (நம்) பிராட்டி இந்த நம்பியைக் கூடித் திளைப்பதற்கு என்ன தவஞ்
செய்தாளோ என்று (சிலர்) சொல்லுவார்; வள்ளலும் மங்கையை மணப்பான்
என் நோற்றான் என்பார் - இந்த வள்ளலும் (நம்) நங்கையைக் கூட என்ன
தவஞ் செய்தானோ என்று (சிலர்) சொல்லுவார்; அம் கடி மதுரை ஆற்றிய
தவம் தான் என் என்பார் - அழகிய விளக்கமமைந்த இம்மதுரைப்
பதியானது செய்த தவந்தான் யாதோ என்று (சிலர்) சொல்லுவார்; இங்கு
இவர் வதுவை காண்பான் நாம் என்ன நோற்றோம் என்பார் - இங்கு
இவர்களின் திருமணத்தைக் காணுதற்கு நாம் என்ன தவஞ் செய்தோமோ
என்று (சிலர்) சொல்லுவார் எ - று.

     நங்கை - மகளிரிற் சிறந்தாள்; பெருமாட்டி. நம்பி - ஆடவரிற்
சிறந்தான் : பெருமான். ஓகாரங்கள் வியப்பின் கண் வந்தன. கொள், தான் :
அசை. திளைத்தற்கு, மணப்பான், காண்பான் என்பன வினையெச்சங்கள்.
என்ன - எத்தன்மையவான தவங்கள். இராமாயணத்திலுள்ள,

என்பது முதலிய செய்யுட்களின் கருத்து நயங்கள் இங்கே ஒத்து நோக்கற்
பாலன. (120)

     (இ - ள்.) தென்னவன் - மலயத்துவச பாண்டியன், வருந்தி மேல்
நாள் செய் - வருத்தமுற்று முன்னாளிற் செய்த, தவப்பேறாப் பெற்ற -
தவப்பயனாகப் பெற்ற, தன்மகள் வதுவை காண - தன் புதல்வியாரின்
திருமணத்தைக் காணுதற்கு, தவம் செய்தானிலனே என்பார் -
தவஞ்செய்திலனே என்று (சிலர்) சொல்லுவார் : கன்னி தன் அழகுக்கு ஏற்ற
அழகன் இக்காளை என்பார் - பிராட்டியாரின் அழகுக்குப் பொருந்திய
பேரழகுடையவன் இத்தோன்றல் என்று (சிலர்) சொல்லுவார்; மதுரைக்கு
மன்னவன் இவனே அன்றி வேறு இலை என்பார் - மதுரைமா நகருக்கு
மன்னன் இப்பேரழகனே யல்லாமல் மற்றி யாரும் இல்லை என்று (சிலர்)
சொல்லுவார் எ - று. (121)

     (பா - ம்.) * தவப்பேறாற் பெற்ற.