(இ - ள்.) தண் அளி ஒழுக்கம் சார்ந்த - தண்ணிய அருள்
ஒழுக்கத்தைப் பொருந்திய, குணத்தினைச் சார்ந்தும் - குணத்தினை அடுத்தும்
(தண்ணிய வண்டுகளின் வரிசையாகிய வில்லின் நாணினை அடுத்தும்), இந்த
வண்ணம் மெல் மலர்கள் வாளியாய்த் தைத்த என்னே என்பார் - இந்த நிறம்
வாய்ந்த மெல்லிய மலர்கள் கணைகளாய்த் தைத்தன இஃது என்ன அதிசய
மென்பார்: கள் நறும் கூந்தல் வேய்ந்த - தேன் மணங் கமழும் கூந்தலி
லணிந்த, கடி அவிழ் நீலத்தாரும் - மணத்தொடு மலர்ந்த நீலமலர்
மாலையையும், வெள் நகை அரும்பு முல்லைத் தாமமும் - தம் வெள்ளிய
பற்கள் போல அரும்பிய முல்லை மாலையையும், வெறுத்து வீழ்ப்பார் -
வெறுத்து நீக்குவார்கள் எ - று.

     அளி - அருள், வண்டு. ஒழுக்கம் - நடை, வரிசை. குணம் - பண்பு,
வில்லின் நாண். அருளொழுக்கத்தோடு கூடிய நற்குணமுடையார்
எப்பொழுதும் யார்க்கும் எத்துணையும் இன்னா செய்யா ரென்ப; இம் மலர்கள் 'தண்ணளி யொழுக்கஞ் சார்ந்த குணத்தினைச் சார்ந்து' வைத்தும் இன்னாமை
செய்யும் விரோத மிருந்த வாறென்னேயென்று சிலேடைப் பொருள் கொண்டு
கூறினாரென்க. முல்லை மயக்கத்தையும், நீலம் சாக்காட்டையும் விளைக்கும்
காமனம்புகளாதலின் அவற்றை வெறுத்து வீழ்த்தன ரென்க. (124)

     (இ - ள்.) விம்மி செம்மாந்த கொங்கை மின் அனார் சிலர் - பருத்து
இறுமாந்த கொங்கைகளையுடைய மின்னை ஒத்த மகளிர் சிலர், வில்காமன்
கை மிக்க கணை ஏறுண்டு கலங்கிய மயக்கால் - வில்லையுடைய மதவேளின்
வலிமிக்க கணைகள் தைத்துக் கலங்கிய மயக்கத்தால், தங்கள் மை மிக்க
நெடுங் கண் - தங்களுடைய மை மிகுந்த நீண்ட கண்களும், மூரல் வதனமும்
- பற்களும் முகங்களும், அவன் அம்பு என்று - அவ்வேளின்
கணைகளென்று கருதி, தம்மில் தம் முகத்தை நோக்கார் - ஒருவருக்கொருவர் முகத்தை நோக்காதவராகி, தலை இறக்கிட்டுச் செல்வார் - தலையை இறங்கச்
செய்து செல்வார்கள் எ - று.

     கைம்மிக்க கணை - கையிகந்த துன்ப மிழைக்குங் கணை. கண்ணை
நீலமென்றும், மூரலை முல்லையென்றும், முகத்தைத் தாமரையென்றும்
கருதினர். இறக்கியென்பது இடு என்னும் துணை வினை பெற்று விகாரமாய்
இறக்கிட்டு என்றாயது. கண் முதலியவற்றைக் காமனம்புகளாகிய மலர்களென
மயங்கினமையால் இது மயக்கவணி. (125)